In de vorige eeuw werd creatinine in het bloed eenvoudig getest om chronische nierziekte op te sporen. Nu draait alles om de glomerulaire filtratiesnelheid. In de afgelopen 20 jaar blijkt deze indicator onder ouderen in toenemende mate af te nemen. Het is onwaarschijnlijk dat ze allemaal een chronische nierziekte hebben. Het kwam op het punt dat de helft van de 70-plussers kon worden gediagnosticeerd. De nefrologen waren gealarmeerd en zeiden dat er niet genoeg diagnoses waren voor alle ouderen en dat er iets mis was.
Sommige artsen waren blij dat het nu mogelijk zou zijn om grootouders snel te behandelen, andere artsen wierpen tegen dat het niet goed is om ouderen met allerlei diagnoses te stigmatiseren. Alsof ze het recht hebben om rustig en vredig te vervagen als onderdeel van normaal ouder worden.
Degenen die eenvoudiger zijn over ouder wordende nieren, noemen als voorbeeld de leeftijdsgerelateerde afname van de functie van de externe ademhaling, die bij ouderen wordt gevonden. Niemand is daar verontwaardigd en ze leven vredig.
Zelfs de meest abnormale van alle normale verouderingsprocessen kan een nierziekte gemakkelijk verergeren. Of de nieren verzwakken zodat een of andere slechte situatie ze afmaakt. Of de medicijnen van oma worden langzaam uitgescheiden door de ouder wordende nieren en kunnen zich ophopen tot een giftige dosis.
Nou, en het meest vervelende is dat niet elke ontvanger een ouder wordende nier kan transplanteren. En een bejaarde kan er zijn hele leven van hebben gedroomd om zijn orgel aan iemand te geven. Het is jammer.
We hebben het verhaal al gehad over de nieren die verschrompeld zijn door hoge bloeddruk.
Dus als je twee ogenschijnlijk gezonde nieren neemt met een leeftijdsverschil van 8 jaar, dan zullen ze onder een microscoop ongeveer verschillen als een nier van een persoon met hoge bloeddruk en een nier van een gezond persoon van dezelfde leeftijd. De tijd spaart onze nieren niet. In hen ontwikkelt zich sclerose. Bovendien zijn ze er niet achter waarom dit gebeurt. En dat is alles.
Als je een man van 25 jaar oud neemt, dan zal van elke 20 nierglomeruli er één verschrompeld zijn. En op de leeftijd van 75, op de leeftijd van 75, 6 van de 20 glomeruli rimpel. Dit is de rekensom.
In principe worden de nieren met het ouder worden kleiner. Soms wordt dit gemaskeerd door vet, dat in de nier wordt afgezet. Alles is als mensen.
Daar beginnen cysten en allerlei soorten neoplasmata te verschijnen.
In alle eerlijkheid kan bij ongeveer een derde van de oudere volwassenen de glomerulaire filtratiesnelheid toenemen. Maar dit is geen teken van een goede gezondheid, maar eerder de beginfase van verschillende ziekten, wanneer de nieren koortsachtig urine produceren in een poging de opgehoopte problemen op te lossen. Dit is meestal ook niet erg goed.
Interessant is dat met de leeftijd niet alleen de nieren zwak worden, maar ook de spieren verzwakken en verdorren in een parallel verloop. Hoe kleiner de spier, hoe minder creatinine hij aanmaakt.
Het blijkt dat de nieren slechter filteren, maar dit valt niet erg op omdat er niets te filteren is.
In een ideale wereld zou grootvader goede spieren en een goede nierfiltratie hebben. En het zou ook gelijk maken.
In onze oneerlijke wereld, als de grootvader atletische spieren heeft ontwikkeld, zullen eenvoudige methoden voor het berekenen van de glomerulaire filtratiesnelheid verkeerd zijn en de grootvader als een nierpatiënt schrijven. Hij zal verder onderzocht moeten worden om hem te revalideren als atleet. Dit is ons onrecht.
Met de leeftijd gaat ook het beroemde vermogen van de nieren om natrium (zout) te manipuleren verloren. Grootvaders en grootmoeders, die zout in hun dieet beperken op aanbeveling van een cardioloog, kunnen onbedoeld een groot deel van het kostbare natrium verliezen en uit het niets beginnen te struikelen.
Of, omgekeerd, als ze zout eten, lopen ze het risico hun bloeddruk te verhogen en het hart te overbelasten. Ook zul je niet te veel rondlopen. Overal is veel onrecht.
Wat zal er gebeuren en wat te doen?
Alles is hier slecht. Als een bejaarde een bloeddruk of cholesterol heeft, kan dit gecorrigeerd worden. Maar met de glomerulaire filtratiesnelheid zal dit niet werken. We zullen moeten leven met degene die dat wel is.
Je moet je dus aanpassen. We moeten onszelf dwingen om van de vetoplosbare medicijnen te houden die worden uitgescheiden zonder tussenkomst van de nieren.
Het is noodzakelijk om de aanbevelingen te volgen van de fabrikanten van in water oplosbare geneesmiddelen, die letterlijk tabellen in hun instructies typen om hun dosis of regime voor elke snelheid te kiezen.
Welnu, u zult de nieren moeten beschermen tegen het plotseling verdwijnen van allerlei schadelijke chemicaliën, zoals niet-steroïde anti-inflammatoire of röntgencontrasten.
Ik denk dat dat genoeg is voor vandaag. Was alles duidelijk?
Zorg ervoor dat u mijn andere artikelen over gerelateerde onderwerpen leest via die links in de tekst (die met kleine afbeeldingen zijn).
