Hoewel alle ouders zeggen dat ze op dezelfde manier van hun kinderen houden, is in de praktijk alles heel anders. Iemand wordt een favoriet, iemand is de aanstichter van alle problemen en soms een bron van haat. Zo gebeurde het in het leven van Misha. Hij voelde zich altijd overbodig in het gezin, onbemind, onnodig.
De klassenleraar belde de moeder weer. De zoon wil niet alleen naar huis, ineengedoken in de hoek van de klas en huilen. Misha is 11 jaar, hij mist de liefde van zijn ouders enorm. Alleen zijn oudere broer is thuis, die hem beledigt, dus Misha heeft geen haast om naar huis te gaan, wachtend op zijn moeder.
Een half uur later komt mijn moeder nog steeds aan. Misha wacht tot ze hem omhelst, kust, zegt dat het tijd is voor het avondeten, en dan gaan ze samen naar huis. Maar in plaats daarvan stroomt er een golf van misbruik over de jongen. En hij heeft het hele leven van zijn moeder verpest, en ze was zijn capriolen beu, en over het algemeen wil ze niet eens met hem praten.
Maar Misha was gewoon bang voor zijn oudere broer. Hij is de zoon van zijn moeder uit zijn eerste huwelijk. Er was een pijnlijk verhaal, de moeder, waarschijnlijk tot over de oren verliefd, en de vader van het kind is een slons en een dronkaard. Hij liet zijn moeder zonder levensonderhoud achter en zij moest haar zoon zelf opvoeden. Het is vreemd, maar meestal zijn het de eerste kinderen uit een ander huwelijk die vrouwen harder behandelen, hun vader herinneren en zelfs haten. En hier is het andersom. Moeder hertrouwde met een goede man, Misha werd geboren.
Misha's vader behandelde beide zonen op dezelfde manier en scheidde ze nooit voor ons "buitenlands" en "onze". Maar mijn moeder beschouwde haar oudste zoon als de belangrijkste van de twee, ze had medelijden met hem, verwende hem, weigerde hem niets.
Misha begreep dit toen hij naar school ging. Hij moest de kleren van zijn broer dragen, wat hem natuurlijk niet veel deed. Maar toen de zonen cadeaus kregen voor de feestdagen, brulde Misha van wrok. De oudere broer had altijd prachtige cadeaus, maar Misha kocht wat snuisterijen. Misha's fiets was al kapot van zijn broer. Papa repareerde hem natuurlijk, maar het was nog steeds onmogelijk om er veilig op te rijden. De oudere broer had een skateboard, ski's, skeelers, skates, een voorvoegsel, een trendy telefoon. En Misha heeft bijna niets...
Toen de jongen 14 jaar oud was, begon hij extra geld te verdienen. Omdat ik veel wilde, maar mijn ouders hadden er een oogje voor dicht. Misha kreeg een baan bij een groentemagazijn, natuurlijk illegaal. Daar begon hij samen te werken met oom Vova, die al ouder was dan 50.
De man had medelijden met de jongen, probeerde het meeste werk te doen en verdeelde het geld altijd gelijk. Op een dag waren de partners aan het praten. Oom Vova merkte dat de jongen ergens van overstuur was en besloot te vragen wat er aan de hand was:
- Wat is er gebeurd? We hebben vandaag goed geld verdiend, maar je bent nog steeds verdrietig.
Misha zuchtte en antwoordde:
- Zie je, ik wil helemaal niet naar huis, daar ben ik overbodig.
Oom Vova fronste en zei:
- Weet je, kleintje, je moet hier studeren, ontwikkelen en geen dozen sjouwen. En onthoud, er zijn geen extra mensen, als je op deze wereld kwam, dan was het nodig. En kom op, stel een doel voor jezelf en ga ervoor. Je hebt nog tijd om dozen te porren. Hier werd ik ontslagen op mijn werk, ik kan nergens anders heen en je hebt je hele leven voor je!
Deze woorden moedigden Misha zo aan dat hij zijn leven radicaal heroverweegde. Ik stopte met studeren en schreef me ook in voor boksen. Toegegeven, hij begon minder vaak te werken, maar hij probeerde nog steeds oom Vova niet te verlaten.
In slechts zes maanden is Misha veel veranderd. Hij was niet langer bang voor zijn broer. En een keer, toen hij ruzie kreeg, wees hij hem gewoon af. Mam vloekte natuurlijk krachtig en zei dat Misha zijn broer had geslagen, maar ze nam geen maatregelen. En over het algemeen begonnen de ouders op hun hoede te zijn voor Misha, alsof ze bang voor hem waren.
Nu is Misha volwassen, heeft hij een goede opleiding genoten en heeft hij alles alleen bereikt. Hij werkt op een advocatenkantoor als specialist in familieconflicten van minderjarigen. Hij is jong, dus het is gemakkelijker voor hem om een gemeenschappelijke taal te vinden met klanten.
En Misha is nog steeds bevriend met oom Vova, ze zien elkaar vaak, ze vieren zelfs samen vakantie. Als de man toen geen vitale woorden voor de jongen had gezegd, is niet bekend hoe zijn lot zou zijn verlopen.
Wat wil je toevoegen. Je kunt kinderen niet verdelen in geliefden en niet in geliefden. Jij bent alles voor hen, de hele wereld, de meest dierbare en naaste in de wereld. Behandel ze niet zo gemeen, laat ze zich niet overbodig voelen in het gezin!
Het originele artikel staat hier: https://kabluk.me/psihologija/lishnih-ljudej-ne-byvaet.html
