Dit is het verhaal van mijn vriendin Zhanna. Ze woonde lange tijd in de hoofdstad en we zagen elkaar zelden. Zelfs toen we erin slaagden een ontmoeting te regelen, vertelde ze me nooit wat er in haar leven aan de hand was. Voor iedereen waren zij en haar man een ideaal koppel, maar eigenlijk was er al jaren geen liefde in de familie.
In het begin was alles geweldig. Zhanna arriveerde in de hoofdstad, ging daar naar het instituut, ontmoette toen Kostya en al in haar vorig jaar riep hij haar om te trouwen. De man was erg zorgzaam, aardig, verantwoordelijk. Maar het duurde maar 3 jaar. Trouwens, de ouders van Kostya hebben speciaal voor hen en Zhanna een mooi huis gebouwd en het voorzien van alle benodigde huishoudelijke apparaten en meubels. Dus Jeanne's leven was aanvankelijk rijk, ze had niets nodig.
Toen werd hun een zoon geboren. De jongen had wat gezondheidsproblemen en Zhanna moest bij hem liggen in speciale sanatoria, gaan "ademen" op zee. Wederom, toen ze terugkeerde van een zeereis, werd Jeanne geconfronteerd met de grofheid en kilheid van haar man. Uit de ogen die hij verborg, was het duidelijk dat hij veranderd was!
Een week later werd het verraad bevestigd. De schoonmoeder heeft ze zelf verbrand! Ja, ze reageerde aanvankelijk heel hartelijk op Jeanne, en vond het oneerlijk om te zwijgen. Bovendien kon de vrouw zelf niet helemaal geloven dat haar zoon zo schaamteloos was. Maar Kostya ontkende niets, hij zei dat hij verliefd was, en in het algemeen begon hij Jeanne het huis uit te schoppen. Het is goed dat de schoonvader aan haar kant stond en met haar zoon heeft kunnen redeneren.
Ze bleven leven, zoals voorheen, maar Kostya herinnerde Zhanna aan de gelegenheid dat ze in het huis woont dat door zijn ouders is gebouwd, en dat zij er niemand in is. Iedereen dreef haar en dwong haar haar zoon te verlaten. Maar, zoals later bleek, de jongen van een ander was niet nodig voor de minnares. En toen werd de zoon van Kostya en Zhanna erg ziek, hij ontwikkelde astma. De jongen lag lange tijd in het ziekenhuis, hij was er amper uit. En zijn moeder, Jeanne's ouders en schoonvader waren altijd bij hem. Kostya had geen tijd, hij had liefde. En eerst met de ene minnares, dan met een andere, dan met een derde. Met sommigen had hij een korte affaire, en met iemand verloor hij zijn hoofd en begon hij te breken met zijn vrouw.
Maar zoals vaak het geval is, kiezen kinderen niet in welk gezin ze geboren worden. Zhanna werd opnieuw zwanger van Kostya, en beviel van een dochter, en toen opnieuw, en beviel van een zoon. Van buiten zag het gezin er normaal uit. Zoals gelukkige ouders, gelukkige kinderen, een grote vriendelijke familie. En alleen Zhanna kende de hele keuken "van binnenuit", de vrouw verdroeg alles, alles kwam weg met haar man. En haar ouders wisten nooit van iets, ze vertelde hen nooit over haar problemen, omdat ze hen geen zorgen wilde maken.
Toen verdween Kostya voor een jaar! Zhanna alleen voedde drie kinderen op, natuurlijk hielp haar schoonvader. Ze werden erg verliefd op de vrouw, waren dol op hun kleinkinderen en voelden zich schuldig over het gedrag van hun zoon. Hij gaf tenslotte helemaal geen geld voor het gezin, hij kreeg leningen, hij wilde er waarschijnlijk genereus en rijk uitzien voor zijn nieuwe passie. En toen keerde hij terug naar zijn familie.
Alles lijkt tot rust te zijn gekomen. De man lijkt naar boven te zijn gelopen, begon vaker tijd door te brengen met de kinderen, om de nacht thuis door te brengen. En toen gebeurde er een tragedie - Jeanne's ouders kregen een auto-ongeluk. Mijn vader stierf ter plaatse, mijn moeder lag slechts twee dagen in het ziekenhuis. Toen ze haar dierbaren had begraven, besloot ze een echtscheiding aan te vragen.
De man schreeuwde dat hij haar geen kinderen zou geven, maar in de rechtbank werd rekening gehouden met hun wens, ze bleven bij haar en de vrouw ontving ook de helft van het gezamenlijk verkregen eigendom en vroeg om alimentatie. Toen erfde ze een huis van haar ouders, verkocht het en kocht haar eigen huis, groot en mooi.
Ik luisterde naar Jeanne en kon geen woord zeggen, nou, hoe kon je het volhouden, zwijgen, zoveel jaren doen alsof? Ze vermoordde de beste jaren van haar leven op deze verrader.
Maar Jeanne zegt dat ze geen spijt heeft. Ten eerste waren haar ouders altijd kalm, ze geloofden altijd dat hun dochter gelukkig was en een goed leven had. Ten tweede, als ze op 23-jarige leeftijd van Kostya was gescheiden, zou ze maar één kind hebben gehad, en opnieuw zou ze het lot niet met iemand willen associëren.
Trouwens, nu gaat ze uit met een heel goede man, maar ze heeft geen haast om bij hem in te trekken, nu is ze voorzichtiger met het hele mannelijke geslacht.
Wat denk je, heeft Zhanna het juiste gedaan door zo'n moeilijk leven met Kostya te doorstaan?
Het originele artikel staat hier: https://kabluk.me/psihologija/mirilas-s-izmenami-muzha-15-let-chtoby-ne-rasstraivat-svoih-roditelej.html
