Elk gezin is als een aparte staat met zijn eigen wetten. Wij, ouders, bepalen zelf het ritme dat we nodig hebben, en de kinderen pikken het alleen op. Alleen wijzelf kunnen onze kinderen een normale mentale ontwikkeling geven. Maar helaas hechten velen aan dit alles geen serieus belang, waardoor de familiehiërarchie wordt geschonden.
Dus wat mag er niet gebeuren in een gezin met kinderen?
Je kunt geen moeder-vriendin en vader-vriend voor kinderen worden
Ja, natuurlijk streven we er allemaal naar om vrienden te zijn met onze kinderen, het lijkt ons dat het op deze manier veel gemakkelijker is om relaties op te bouwen. Maar in geen geval mag u uw kind in een kussen veranderen om te huilen. Hier is een voorbeeld. Een moeder deelt details over haar persoonlijke leven met haar dochter. Ze vertelt hoe haar vader haar beledigt, weet van zijn verraad, onbeschoftheid. Dus dumpt ze al deze negativiteit op haar kind, in de hoop steun bij hem te vinden, of misschien wil ze het kind tegen haar vader opdraaien. En wat is het resultaat?
De status van het kind in het gezin mag niet gelijk zijn aan de ouder! In ons geval zal de dochter onrust in haar ziel krijgen. Het is onaangenaam voor haar om slechte dingen over haar ouders te horen, haar rol is gemengd, haar kracht is verzwakt. En de dochter van haar kracht moet besteden aan communicatie met haar leeftijdsgenoten en haar broers / zussen. En tenslotte het gelach dat een moeder haar dochter wil lokken met haar onthullingen, maar uiteindelijk gaat ze juist van haar weg!
Je kunt kinderen niet vertellen over je relatie voor het huwelijk, eerste liefde, eerste kus, enz. Het kind mag niet weten wat er in bed met mama en papa gebeurt. De deur naar de slaapkamer van de ouders voor het kind moet altijd gesloten zijn! En strak! Ja, kinderen weten en begrijpen heel goed dat deze deur bestaat, maar dat is alles! Bovendien leiden te openhartige relaties met kinderen ertoe dat ouders hun gezag over hen verliezen!
Je kunt niet van plaats wisselen met kinderen
Neem bijvoorbeeld een gezin waar een of beide ouders alcohol of chemicaliën gebruiken. Hier worden kinderen ouders van hun ouders! Het gedrag van een vader of moeder zal immers immoreel zijn, de kinderen zullen ze uitschelden, ervoor zorgen dat ze ze niet gebruiken, ze "herleven" na een nieuwe inzinking. Stel dat een vader gebruikt, dan wordt de zoon als het ware in zijn plaats echtgenoot voor zijn moeder. Nee, niet op een intieme manier, maar in termen van het oplossen van problemen, verantwoordelijkheid, etc. Als gevolg hiervan heeft de zoon geen vrienden, een gesloten "volwassen" leven, hij zijn hele leven moest hij de afhankelijkheid van zijn vader verbergen, daarom kwam er niemand naar zijn huis, en hij sprak niet openhartig met een van zijn leeftijdsgenoten haast hebben.
Of een ander voorbeeld. Een moeder sterft in het gezin, met als resultaat dat de dochter al haar huishoudelijke taken overneemt, haar vader helpt, voor hem zorgt. Ze verliest haar jeugd, en al op volwassen leeftijd, nadat ze in het huwelijk is getreden, wordt ze een moeder voor haar man.
Kan geen kinderen delen
Laten we zeggen dat het in een gezin gebeurt dat er een geliefde dochter is en dat er een onbeminde is. De tweede voelt het, ze is eenzaam, ze mist de aandacht van haar ouders. Als gevolg hiervan heeft ze vroege seksuele relaties vanwege haar afkeer, vroege zwangerschappen. Ze klampt zich haar hele leven aan mannen vast. Wat er ook gebeurt, gewoon om jezelf, je ouders en iedereen om je heen te bewijzen dat er iets is om van haar te houden.
Of, laten we zeggen, in een gezin zijn er geen geliefden en niet geliefden, kinderen zijn gelijk. De vader is wreed, zeer autoritair, dus de kinderen verenigen zich als het ware in een coalitie tegen hem. Het meest interessante is dat dit de kracht van de moeder verzwakt.
Een ander voorbeeld, het is een beetje ondersteboven. Papa brengt veel tijd door met zijn zonen. Moeder past niet bij hun mannelijke interesses. Als gevolg hiervan verzwakt ze. Ze heeft niet iemand met wie ze ook iets gemeenschappelijks kan creëren. Daarom begint hij meer tijd met zijn ouders door te brengen, maakt hij minnaars of gaat hij gewoon naar een psychotherapeut. Een dergelijke verdeeldheid in het gezin zou niet mogen bestaan; beide ouders zouden voor de kinderen moeten zorgen.
Ontneem uw kinderen niet het leven van een kind. Terwijl het kind in uw behoeften voorziet, pennen, naar uw klachten luistert, kan het geen energie aan zichzelf besteden! En dan zal het zeker "uitkomen" in zijn volwassen leven.
Het originele artikel staat hier: https://kabluk.me/psihologija/chego-ne-dolzhno-proishodit-v-seme-gde-est-deti.html
