Een leerrijk verhaal uit het verleden dat bewijst dat kinderen van vriendelijke en meegaande ouders zich vaak in onaangename situaties bevinden. Het was in de onstuimige jaren 90...
Twee charmante meisjes van vijftien vielen uit de plaatselijke club en gingen op een bankje zitten om te rusten en te roken. De ouders van Lena en Natasha hadden strikte regels, dus scholden ze hun dochters altijd uit voor late festiviteiten. Maar als Lena's moeder het kon opgeven en een oogje dichtknijpen, dan was Natasha's moeder erg streng. Haar dochter liep altijd langs de lijn en was bang om iets verkeerds te doen, hoewel ze het heel graag wilde.
Natasha's moeder herhaalde onvermoeibaar dat haar dochter alles voor haar was, dat ze haar enige kind was en dat ze haar absoluut niet kwijt wilde. Deze woorden klonken altijd in Natasha's hoofd als ze per ongeluk 'haar koers verloor'.
De meisjes bespraken levendig iets, lachten luid en maakten plannen voor de volgende avond. Plots kwamen er twee sterke, lange jongens op hen af. Oh, wat een knappe mannen, maar duidelijk een paar jaar ouder dan de meisjes. Verbaasd vielen de meisjes stil en wisselden alleen blikken met elkaar.
De jongens duwden de meisjes beroemd en gingen naast hen zitten. Natasha begon alles wat er gebeurde te analyseren en keek tegelijkertijd op haar horloge. De meisjes waren heel schattig, en alle jongens schonken hun aandacht aan hen, alleen was iedereen bang om met jongeren om te gaan.
En alleen schaamden deze twee knappe mannen zich helemaal niet voor de leeftijd van hun nieuwe kennissen. Ze overlaadden de meisjes met complimenten en wonnen daarmee hun vertrouwen. Er werd voorgesteld om naar de jongens naar het land te gaan, waar ze het plezier konden voortzetten. Natasha had meteen een idee:
- Het is bijna elf uur, de moeder zal doden!
Met deze woorden werd het meisje opgeblazen van de bank en begon ze afscheid te nemen van iedereen. Ja, ze was niet tegen het voortzetten van de lol, ze hield echt van de jongens, maar toch was de gedachte alleen al dat ze van haar moeder zou komen binnenvliegen al heel beangstigend. Ze begreep dat de late festiviteiten haar laatste uitstapje in de wereld zouden zijn. In het begin bedacht Natasha zelfs een plan in haar hoofd om erachter te komen wat ze tegen haar moeder moest liegen. Misschien zeggen dat ze bij een vriendin gaat overnachten? Nee, er komt niets van terecht, de moeder zal zeker haar hoofd eraf scheuren, en disco's moet je zeker vergeten.
Lenka vond het voorstel van de jongens niet iets verschrikkelijks. Nou, denk je eens in, haar ouders zullen zweren, maar ze zal een leuke tijd hebben, die ze zich dan haar hele leven zal herinneren. En over het algemeen waren de jongens erg cool, en Lenka wilde al lang met iemand uitgaan.
Natasha haalde haar vriend over om naar huis te gaan, maar ze begon onbeleefd tegen haar te zijn, haar uit te lachen, iets in het oor van de man te fluisteren, waardoor ze alle drie moesten lachen. Waarschijnlijk maakte ze wat grappen over Natalia. Het is jammer, en jammer, maar er is niets aan te doen.
Natasha slaagde erin om precies om 11 uur thuis te komen, haar moeder schold haar niet uit, alles was kalm. Het meisje nam een douche en ging rusten, morgen op school, een algebra-test.
En 's ochtends stond een politieagent op de drempel van haar huis en zei dat Lena was verdwenen, ze had sinds gisteravond geen contact meer, maar ze werd gezien met twee jongens, dronken en op de een of andere manier aan flarden. Later werd Lena levend gevonden, de jongens misbruikten haar en lieten haar achter in een veld. Na het ontwaken bereikte het meisje het ziekenhuis en daar werd de politie gebeld.
Toen was er een proces, de jongens werden opgesloten. Om problemen te voorkomen, moesten Lena en haar familie de stad verlaten. Ze lieten hun contacten aan niemand na, ze waren bang dat ze zouden worden vervolgd en ze zouden hun dochter slechte woorden noemen.
Natasha studeerde af van de middelbare school, kreeg een goede opleiding, vond een baan, trouwde en kreeg twee kinderen. Tot op de dag van vandaag dankt ze haar moeder voor de 'repressieve methoden' van haar opvoeding in haar jeugd, die haar ooit hielpen geen domme dingen te doen. Nu Natasha en haar moeder beste vriendinnen zijn, toont de vrouw geen strengheid meer tegenover haar dochter, omdat ze al volwassen is en een slim, adequaat mens is geworden.
En wat zou er gebeuren als Natasha vervolgens de avond zou voortzetten met haar vriend...
Het originele artikel staat hier: https://kabluk.me/psihologija/a-nuzhno-li-detyam-vse-zapreshhat-istoriya-iz-zhizni.html
