Er is een heel goede zin over dit onderwerp - "Denk na voordat je iets tegen je kind zegt, later zal het zijn innerlijke stem worden." En dat is het inderdaad ook.
Vrijwel alle houdingen die mensen door het leven leiden, zijn vastgelegd vóór de leeftijd van 5, en onbewust vergezelt dit ons voor de rest van ons leven.
Ik denk dat iedereen het erover eens zal zijn dat we van onze kinderen houden en alleen het beste voor hen willen. Maar soms breken ouders met goede bedoelingen de psyche van het kind voor eens en altijd. En al op volwassen leeftijd gaan deze kinderen naar psychologen om de gevolgen van de woorden van hun ouders weg te nemen.
Ik zal een lijst maken met de meest destructieve zinnen die je niet tegen je kinderen moet zeggen:
Je bent lelijk / th, dik / th, dom / th, vreemd / th, etc.
Elke eigenschap van deze soort legt in het kind de installatie dat hij werkelijk zo is, omdat de persoon die van hem houdt erover spreekt, en hij kan niet bedriegen.
Met de leeftijd, afhankelijk van het personage, zal zo'n kind ofwel vechten met deze stem, of het gehoorzamen. De strijd zal zijn om de oorzaken van constante twijfel aan jezelf weg te nemen. En zelfs als alles in orde is, zal hij de reden vinden waarom alles slecht met hem gaat. En verzoenen betekent op jezelf scoren en precies hetzelfde zijn als hem ooit werd verteld.
Je bent ondraaglijk, ik ben je zat, waarom word ik zo gestraft?
Met deze woorden leg je in het onderbewustzijn van het kind dat het moeilijk met hem is en je hem niet kan verdragen, dat hij niet blij voor je is en je denkt dat je gestraft wordt en dat je kind hier schuld aan heeft.
Met de leeftijd leiden dergelijke houdingen ertoe dat het kind je woorden gehoorzaamt en zich ondraaglijk begint te gedragen en je straft, of ertegen vecht, in een poging iedereen te plezieren. Hij wordt een plezier voor iedereen en denkt niet aan zijn welzijn.
Het zou beter zijn als je niet geboren was, je bent een last voor mij, ik zal je aan een weeshuis geven / Baba Yaga
Met deze woorden verdoem je het kind om te overleven. Hij verliest de steun van de meest geliefde en belangrijke persoon in zijn leven. Hij vindt zichzelf onnodig en overbodig.
Met de leeftijd kiest hij, volgens een al duidelijk scenario, twee wegen. Of hij legt zich erbij neer dat niemand hem nodig heeft en dat hij nergens welkom is. In dit geval zal zijn leven constant op het punt staan. Of hij zal gaan vechten om te overleven, maar hij zal nooit in staat zijn om een vertrouwensrelatie met iemand op te bouwen, en hij zal nooit in staat zijn om iemand te vertrouwen en gelukkig te worden. Hoewel het kan slagen in het leven.
Het is niet eng als deze zinnen per ongeluk zijn ontsnapt en na een tijdje, als je al afgekoeld bent, zeg je, zelfs als aan een klein, zoals het jou lijkt, kind dat niets begrijpt, dat je ongelijk hebt en je schaamt voor je woorden.
Wanneer je je zinnen gladstrijkt met bemoedigende woorden en zegt dat je moe bent / je hebt het moeilijk / je wilt rusten, maar de baby is niet de schuldige, je houdt nog steeds van hem, hij begrijpt dat wat er gebeurt niet zijn schuld is, dat hij geliefd, belangrijk en waardevol.
In dit geval bedreigt niets zijn gezondheid en zal hij opgroeien met het vertrouwen dat hij een goed mens is, en ook met het vermogen om geef je fouten toe en begrijp dat iedereen het bij het verkeerde eind kan hebben, maar er is altijd de mogelijkheid om je woorden te corrigeren en te worden het is beter.
