Mensen mogen van mij denken wat ze willen. Laten we zeggen dat ik erg ongastvrij of onvriendelijk ben, en misschien zelfs ongezellig. Misschien lijk ik op iemand onbeleefd, onbeleefd, zelfs achterhaald. Het zal iemand toeschijnen dat ik boos werd op mensen, in mezelf opgesloten, en daarom weiger ik gewoon om gasten in mijn huis te ontvangen. Ik zal zeggen dat dit allemaal niet zo is, hoewel hier enige waarheid in zit.
Het is gewoon dat ik me realiseerde dat ik geen gasten in huis nodig heb, en daar heb ik redenen voor. Tot verbazing van velen heb ik vrienden, we zijn al vele jaren vrienden, mijn relaties met familieleden zijn ook erg goed. Maar ik haal ze niet thuis op. Als ik vroeger altijd iedereen het huis binnenliet, aangeboden om te eten, te zitten, te kletsen, als ik eerder een stel mensen dicht bij me thuis kon verzamelen, nu is dit allemaal verleden tijd. Ik doe dit al 5 jaar niet meer. Mijn huis is mijn kasteel en ik kan mijn dierbaren overal anders ontmoeten.
Dit zijn de redenen waarom ik geen gasten meer bij mij thuis heb
eerste reden:
Nee, ik ben geen 50 jaar oud, maar ik ben gewoon te lui geworden om thuis vrienden te verzamelen. Waarschijnlijk kent iedereen deze vermoeidheid en drukte als je door de winkels moet rennen om de heerlijkste delicatessen, een heleboel producten te kopen. Dan moet je meer lekkers koken, zodat iedereen zeker te eten krijgt. Hoe lang duurt het schoonmaken? Ik wil me niet eens herinneren hoeveel werk het me kostte om de tafels vol met allerlei gerechten, snacks en desserts te dekken! En hoeveel tijd moest toen nog opruimen na de gasten! En waarom is het allemaal? Om gezien te worden als een gastvrije gastvrouw en een uitstekende kok? Ik heb het niet meer nodig!
Maar vroeger deed ik altijd zo mijn best als een ver familielid belde en zei dat ze een paar uur bij me langs zou komen. Of toen mijn vrienden en mijn man voorstelden om elkaar privé te ontmoeten, en we boden natuurlijk aan om het in ons appartement te doen! En dan de vloeren laten glanzen, stof opruimen, boodschappen doen, koken, de tafel decoreren, en de hele avond ik Ik rende om de gasten heen, bediende ze en probeerde er alles aan te doen om het ze bij ons lekker en comfortabel te maken. Toen ging iedereen uiteen en begon de afwas te doen en weer schoon te maken. Hierdoor communiceer je niet echt met de gasten, eet je niets lekkers, is het onmogelijk om te ontspannen, dus ook schoonmaken! Nee bedankt!
De tweede reden:
En de tweede reden ligt in menselijke energie. Iedereen heeft het anders. Vroeger kon ik mijn verre verwanten niet weigeren en bood altijd aan om bij ons te blijven. Zelfs als we niet echt van elkaar hielden, was het erg ongemakkelijk voor mij om te weigeren. Maar nu is alles veranderd. Ik weet dat de mensen om mij heen met hun energie een grote invloed kunnen uitoefenen op mijn welzijn, mijn gemoedstoestand. Ik begon gewoon heel slecht te slapen, en dat was meestal zo na het ontvangen van gasten!
derde reden:
Ik wil niet de hele tijd thuis zitten. Het is immers niet nodig om vrienden en familie thuis af te spreken. Je kunt immers een wandeling maken in het park, in het bos, in een café zitten of zelfs in een restaurant. En thuis zitten is saai, saai en voor mij als gastvrouw nog steeds kostbaar, eentonig en vermoeiend.
Wat vind je hiervan? Iedereen in de buurt nodigt vrienden uit voor een bezoek, en soms begin ik me ongemakkelijk te voelen omdat ik dit niet doe. Maar ik wil niet eens met mezelf vechten, dit is mijn bewuste keuze! Ik vraag me af of ik de enige ben?
Het originele artikel staat hier: https://kabluk.me/poleznoe/3-prichiny-pochemu-ya-bolshe-ne-prinimaju-gostej-v-svoem-dome.html
