Arina werd vroeg volwassen. Om precies te zijn, haar hoofd werkte als een kind, maar de wens om te trouwen, kinderen te krijgen en gescheiden van haar ouders te leven was altijd aanwezig. Het meisje beviel van haar zoon toen ze nog maar 18 jaar oud was. Ze was er trots op dat ze verkering had met een volwassene, een vaste waarde in het leven had, een man die van top tot teen voor haar zorgde. Maar het gebeurde zo dat Arina een kleine fout maakte bij het kiezen van een partner. En ze ging bevallen toen de vader van het kind in de gevangenis zat.
Nikolai gedroeg zich verantwoordelijk, schreef vaak brieven, belde, sprak zeer aangename woorden. Arina wist niet dat alle gevangenen, terwijl ze een straf uitzaten voor hun daden, romantisch, attent en galant werden. Ze geloofde echt dat haar man de beste was, en het feit dat hij de gevangenis in donderde was gewoon een ongeluk, het kon iedereen overkomen. Trouwens, misschien was hij erin geluisd. Nikolai kwam uit de kast toen zijn zoon Leshka 4 jaar oud was.
De man bleef een echte man uit zichzelf bouwen, dus belde hij Arina om te trouwen om een gezin te stichten. Ze wachtte, ze liep met niemand mee, en haar zoon is gewoon, wat valt er te denken. Trouwens, Arina's moeder, meer dan het meisje zelf, wilde deze bruiloft. Maar nu gaat het niet om dat, maar om de eerste en laatste rest van de nieuw gemaakte familie!
Arina is in al haar jaren nog nooit naar de zee geweest. Bovendien was mijn zoon al bijna 5, ik wilde hem daarheen brengen zodat hij de zeelucht kon inademen, zwemmen, allerlei soorten snoep kon proberen. En Arina heeft lang gespaard voor haar droom, gespaard van haar salaris, en ze slaagde er nog steeds in een klein bedrag te verzamelen. In principe was het mogelijk om bescheiden te ontspannen.
Maar toen begon Nikolai op zijn staart te zitten:
- Ik vraag me af waar je op vakantie gaat?
- Kohl, ik was van plan om Lyoshka naar de zee te brengen, ze zeggen dat zeelucht erg nuttig is, - Arina moest alles aan haar man bekennen.
"Dus, ga je zonder mij?" Che, ga je mee met de vrijers, toch? Nee, dat gaat niet. Ik ga ook met je mee, - Nikolai kondigde vol vertrouwen zijn plannen aan.
"Kolya, ik heb zo lang gespaard, maar er is maar genoeg geld voor twee, ik trek de derde niet", werd Arina opgewonden omdat ze bang was voor haar man.
- Dus, Arinchik, laten we niet zeuren, ik haal het geld wel. Ik zou morgen een salaris moeten hebben, - Nikolai sloeg zijn arm om zijn vrouw en kuste haar op het voorhoofd.
De volgende dag kreeg Nikolai geen pleister en de volgende dag was er ook stilte. Arina maakte zich zorgen, het was tijd om een kaartje te nemen als haar man echt met haar mee zou gaan.
'Weet je, jochie, er zijn echt wat haken en ogen aan het werk. Kom op, koop een kaartje met je eigen geld, en dan zal ik het je teruggeven, zodra het geld er is - eigenlijk wist Nikolai zelf niet eens wanneer hij een salaris zou ontvangen en hoeveel.
- Maar Kolya, ik heb alleen geld over voor onderdak en eten. En als ik nu een kaartje voor je koop, sterven we daar van de honger,' fluisterde Arina bijna met tranen.
'Dus, kleintje, alles komt goed,' zei ik,' Nikolai wuifde zijn vrouw weg en nam een slok thee uit een mok.
Arina was nerveus, ze begreep dat ze gewoon geen keus had, haar man zou haar nergens heen laten gaan met haar zoon. Ze moest een kaartje kopen voor haar man. De volgende dag kwam Nikolai laat en erg dronken thuis, toen realiseerde Arina zich dat hij een salaris had ontvangen en verloor alles in een bar. Het meisje was vastbesloten om het kaartje van haar man terug te geven en zonder hem te gaan. Maar hij hield haar tegen bij de deur:
- Het is oké, dus jij gaat zonnebaden en ik blijf hier in het stof van de stad? Je denkt toch niet dat ik een mens ben? Ik wil ook naar de zee!
Arina was bang om ruzie te maken met haar man. Daarom leende ze wat geld van vrienden, haalde een spaarvarken tevoorschijn waarin ze geld spaarde voor de winter kleding, slaagde er op de een of andere manier in om een normale hoeveelheid bij elkaar te schrapen, en het hele gezin vertrok op de afgesproken dag kom tot rust.
Maar voor Arina was het moeilijk om het een vakantie te noemen. Nikolai droogde gewoon niet uit, was onbeleefd tegen haar, verdween ergens en stal ook geld van zijn vrouw. Het kwam op het punt dat Arina niet wist hoe ze haar zoon moest voeden. We kochten aardappelen en aten, en gingen ook naar de markt, probeerden fruit, zodat je in ieder geval iets gratis kon eten. En Nikolai was altijd met een flesje bier terwijl zijn familie iets te eten zocht.
Iedereen die afgevallen was, keerde terug naar huis, Arina en Leshka, omdat ze altijd honger hadden, en Nikolai, omdat hij geen tijd had om te eten, dronk hij.
Dit is zo'n triest verhaal! Wordt het niet tijd om van zo'n echtgenoot te scheiden? Omdat Arina zijn capriolen nog steeds tolereert, hoewel het erop lijkt dat het punt in hun relatie al is gesteld!
Het originele artikel staat hier: https://kabluk.me/zhizn/a-ne-pora-li-razvoditsya-s-muzhem-situaciya-kotoraya-postavila-tochku-v-otnosheniyah.html
