De meeste moderne Russische vrouwen zijn vreemd aan Scandinavisch minimalisme, Europese bruikbaarheid en Amerikaanse ontspanning in alledaagse kleding, om nog maar te zwijgen van de stijl om uit te gaan. Telkens stuiten artikelen over minimalistische stijl, strakke lijnen in kleding, gebrek aan decor en andere geneugten van modieus pragmatisme op de verbijstering van landgenoten. "Schoon, maar arm."
De modieuze term "verzorgen" wordt gelijkgesteld aan het ontladen in gruzelementen, zonder mankeren met bijgewerkte wenkbrauwen en lippen die het grootste deel van het gezicht beslaan. Er zijn vaak opmerkingen over slanke, elegante looks van beroemdheden dat het op de een of andere manier te simpel is, je kunt niet zeggen dat dit een merk is. Als je een merk voor veel geld neemt, laat het kleine ding dan zelf zijn waarde aangeven. Steentjes, veren, een logo in alle fashionista's...
Schrijf je in voor nagels!
Velen kennen de situatie: je hebt geen make-up op gedaan en kennissen en collega's beginnen zich voorzichtig af te vragen of je ziek bent. En het grappige is dat vrouwen die zichtbare investeringen in hun uiterlijk minimaliseren, de schuld krijgen van een gebrek aan eigenliefde. De wimpers kunnen in ieder geval getint worden!
Een “echte vrouw” kan niet zonder wenkbrauwen en nagels, daarvoor is een apart jaarbudget voorzien. En ook zonder gloednieuwe handtassen, blouses, jurken en schoenen. "Verwen uzelf! - noemt reclameondergoed het gemiddelde salaris van een caissière van een supermarkt. "Je bent een echte vrouw!"
Psychologen zeggen dat het beruchte genetische geheugen van generaties, dat herinneringen aan jaren van materiële deprivatie opslaat, de schuldige is. Na het verval van de disfunctionele jaren '90, begon het tijdperk van glamour, toen de meisjes ten volle begonnen te komen met het dragen van luipaardprints. jurken, barbie-vormig roze, duizelingwekkende hoefschoenen, blouses met strass-steentjes, kanten inzetstukken en ruches met franjes.
Velen kregen er uiteindelijk genoeg van en begonnen iets te kiezen dat niet zo wanhopig schreeuwt en de aandacht op zichzelf vestigt. Maar dit is niet het geval in de periferie, waar vrouwen nog steeds dol zijn op synthetische guipureblouses en strass-steentjes die gewone saaie tops "dressier" maken.
En in de hoofdstad is comfortabel minimalisme lang niet zo gewoon als het op Instagram lijkt. Meisjes en vrouwen reizen in de metro van Moskou en elektrische treinen in de voorsteden, die zichzelf dagelijks opofferen niet aan mode, maar aan het beeld dat moet worden waargenomen zonder met een pommade gezicht in het vuil te raken.
Maak me mooi
Alexander Vasilyev sprak over dit fenomeen van Russische vrouwen in een recent interview. Vrouwen zoals de heldinnen van "Fashionable Sentence" komen naar hem toe met het belangrijkste verzoek:
"Verander mij zodat iedereen sterft!".
Ze willen er niet stijlvol uitzien volgens hun leeftijd of modetrends. Ze willen een knallend wow-effect, zodat iedereen die het geluk heeft deze onaardse schoonheid tegen te komen, naar een zonnebril en camera grijpt. Zodat ze naar adem snakken en naar adem snakken, zodat ze kijken, jaloers zijn en het hun buren vertellen.
Daarom staan onze vrouwen op ongemakkelijke hoge hakken in de metro en treinen, nemen ze bontjassen aan die "schijnen", maar niet ze warmen op, bevriezen hun oren zonder hoed, bang om hun haar te kreuken, waarvoor ze vroeg moesten opstaan of nachtkrulspelden moesten verdragen.
Mijn oud-collega (verkoopster) dreigde ermee te stoppen toen haar afdeling begon te praten over de invoering van een uniform. Ze zei dat ze nooit een grijze massa zou zijn, en dat het van levensbelang voor haar was om armbanden, kralen en zigeuneroorbellen te rammelen en elke dag van outfit te veranderen.
Ik had eens een werkcorrespondentie met een Amerikaan die een Rus wilde leren kennen. Hij schreef zoiets als:
"Ik vind het leuk dat Russische vrouwen zich mooi kleden, verkleden. Het is zo leuk!"
'Nee, dit is triest, Alex. Het is ook duur, dacht ik. Ik dacht gewoon. Als een konijn dat heel welgemanierd was, dus hij zei tegen niemand iets.
