De arts legt uit hoe de mechanismen in het hoofd zijn gerangschikt die ervoor zorgen dat we wel of niet willen eten
Er zijn gebieden in de hersenen die de eetlust onderdrukken of stimuleren - de centra van regulering van de energiebalans. Makkelijker - centra van honger en verzadiging.
Het is naar deze centra dat informatie over verzadiging vanuit de maag langs de vezels van de nervus vagus (in het Latijn, naevus vagus) wordt gestuurd. Maar deze informatie kan onjuist zijnals de fysieke verzadiging voorloopt op de chemische. Dit gebeurt wanneer een persoon snel eet en zich vol voelt wanneer de maag al is opgezwollen. Over de voordelen langzaam kauwend voedselwanneer er geen dergelijke meningsverschillen zijn, hebben we onlangs gesproken.
Waar komen honger en verzadiging vandaan?
De hersenen krijgen informatie van de nervus vagus over hoeveel darmhormonen zijn afgegeven en worden blootgesteld aan andere biologisch actieve stoffen, waaronder insuline. En op basis van al deze signalen reageren de gebieden die de eetlust onderdrukken of stimuleren dienovereenkomstig:
spoor ons aan om onmiddellijk te eten of onderdruk het verlangen om te eten.- Insuline, leptine, serotonine - hormonen die de (normale) eetlust onderdrukken.
- ghreline - een van de darmhormonen, het onderdrukt al je interesses en maakt er maar één dominant - wolvenhonger.
Het “hoofdkwartier”, waar we beslissen of we willen eten of niet, bevindt zich in de hypothalamus. In dit kleine (3-4 cm) orgaan bestaan cellen naast elkaar met precies het tegenovergestelde effect: sommige produceren stoffen die eetlust ontmoedigen (proopiomelanocortin, door cocaïne-amfetamine gereguleerd transcript), terwijl andere stoffen synthetiseren die daarentegen stimuleer het verlangen om te eten (neuropeptide, agouti-achtig peptide).
Er zijn een aantal zones (neuronen van de tweede orde), die ook worden beïnvloed door honger en eetlust, maar in mindere mate.
In de hersenstam is het tweede belangrijkste gebied - het dorsale vagale centrum. Het ontvangt signalen van de periferie, zendt ze door naar de boogvormige kernen en zorgt voor: grote invloed op wat, wanneer en hoeveel we eten.
Daarnaast zijn er gebieden in onze hersenen die voedsel waarnemen. als plezier, niet als energie. Overmatige activiteit van deze zones wordt waargenomen bij mensen met eetstoornissen.
Alle delen van de hersenen zijn nauw met elkaar verbonden door talrijke neurale verbindingen, en het signaal dat één structuur binnenkomt, zal het hele systeem snel genoeg bereiken.
In het algemeen is het gelijktijdige bestaan van onze centra van honger en verzadiging - het is een soort systeem van checks and balances.
Voortzetting
Uw dokter Pavlova
Voor meer nuttige gezondheidsartikelen - abonneer op mijn Zen-kanaal
