Deze kat is door een man en een vrouw naar de dierenkliniek gebracht. De dierenarts richtte zijn aandacht op de verbazingwekkende zilver-marmeren kleur van het dier en de charmante grote helderblauwe ogen. Het was onmogelijk om je ogen van de nieuwe pluizige patiënt af te houden.
"Wat een mooi meisje, ze ziet er pas 5-6 maanden oud uit," wendde Dr. Pavel zich tot het paar.
- Ja jij! We weten niet eens hoe oud ze is. We hebben haar in het bos opgepikt toen we aan het wandelen waren, we weten niet eens hoe ze daar terecht is gekomen', antwoordde de vrouw.
'O,' zuchtte de dokter, 'dat betekent weer een vondeling. Wil je deze schoonheid behouden?
- Hoe bedoel je, onze voorwaarden staan het niet toe, - antwoordde de man, - we huren nog steeds een appartement, en de gastvrouw waarschuwde onmiddellijk dat tegen eventuele dieren in haar huis. We hebben zelfs een contract opgemaakt... Of misschien ergens bijgevoegd? We hadden zo'n medelijden met haar, we wisten niet waar we haar heen moesten brengen, dus besloten we dat we ervoor moesten zorgen dat ze gezond was ...
'Nou,' zei de dokter, 'laat me nu een onderzoek doen.
Het bleek dat de kat absoluut gezond was, alleen erg vermagerd. Het lijkt erop dat ze een aantal dagen in het bos heeft doorgebracht, en als niemand haar daar vandaan had gehaald, misschien nog een paar dagen en dan was ze weg geweest.
- Weet je wat? Laat haar hier, - de dokter glimlachte.
- Oh, wat is waar? De vrouw zuchtte van opluchting en geluk in haar ogen, en keek toen naar haar man. Hij keek bedroefd naar de schoonheidskat.
"Ja, maak je geen zorgen, ik heb een plek hier in het ziekenhuis van onze kliniek," stelde de dierenarts het paar gerust, "voor nu zal ik voor haar zorgen en tegelijkertijd zal ik haar baasjes zoeken.
"Kunnen we geld voor haar achterlaten?" vroeg de man.
“Liefdadigheid is hier altijd welkom”, antwoordde de dierenarts, “want veel huisdieren hebben hulp nodig.
Het echtpaar liet een vrij hoge rekening achter bij de kliniek en schreef ook hun telefoonnummers op, omdat ze echt wilden weten hoe het lot van dit luxueuze meisje in de toekomst zou aflopen.
Pavel is al meer dan 12 jaar werkzaam als dierenarts. En een aanzienlijk aantal staartpatiënten ging door zijn handen. Wat deze jonge kat betreft, ze herinnerde Pavel aan een incident. Ongeveer 10 jaar geleden brachten de eigenaren een kat naar de dierenkliniek. Hij was een erg knappe silver merle met grote blauwe ogen. Het echtpaar wilde dat de dokter hun huisdier zou laten inslapen, met de leeftijd begon hij langs het dienblad te lopen en de vader van het gezin vond het niet leuk. Zijn vrouw durfde niet tegen te spreken, verborg alleen schuldbewust haar ogen. En de kat keek zwijgend in de ogen van Pavel. Hoeveel gevoelens en emoties zaten er in die blik, hoeveel pijn en verdriet. Toen kon Paul de wil van de eigenaren niet vervullen:
– Weet je, we hebben hier een vrijwilliger die alleen voor zulke katten zorgt. Ik stel voor dat je gewoon een weigering van het dier schrijft, alsof alles officieel is, en ik zal het in de juiste en betrouwbare handen overdragen.
De eigenaren keken elkaar aan en knikten goedkeurend. En Pavel zuchtte, er was geen plek om de kat neer te zetten, er was geen vrijwilliger, het had gewoon heel veel medelijden met deze arme kerel. Diezelfde avond trok Murzik, zo heette de oude kat, bij Pavel in en woonde nog 4 jaar bij hem. Het was toen dat Pavel ervan overtuigd raakte dat katten weten hoe ze moeten liefhebben, en dat het dankbare, intelligente dieren zijn. Murzik verliet hem niet, sliep met hem in bed, at tegelijkertijd met hem, zat met hem tv te kijken, vergezelde hem en ontmoette hem van zijn werk in de gang, mompelde constant, klom in zijn gezicht om te kussen. En dankzij de zorg en de medicijnen die ik heb genomen, ben ik nooit verder gegaan dan het dienblad!
Toen de kat stierf, huilde Pavel en maakte zich grote zorgen. En hij besloot resoluut voor zichzelf dat hij zulke vondelingen nooit meer mee naar huis zou nemen. Maar deze kat, door een stel naar zijn kliniek gebracht, deed zijn hart weer smelten. En Paul realiseerde zich meteen dat hij haar naar zijn huis zou brengen.
Hij droeg haar in een draagzak en thuis nam hij haar in zijn armen en omhelsde haar stevig. En als reactie greep de kat hem zo goed als ze kon met haar poten en spinde liefdevol. Ze realiseerde zich dat er van haar werd gehouden, en ze weet ook hoe ze moet liefhebben. Katten weten tenslotte echt hoe ze moeten liefhebben!
Het originele artikel staat hier: https://kabluk.me/poleznoe/koshki-tozhe-umejut-ljubit.html
