Sterker nog, het is heel eng als er helemaal geen kracht voor is, en je helemaal niets wilt, niets je gelukkig maakt, het wordt alsof het er niet toe doet. Er is geen loopneus, geen keelpijn, en het hoofd is in orde, en er is geen koorts, maar ik wil gewoon niets. Zelfs de dingen die ik vroeger heel leuk vond. Dit is een zeer alarmerend symptoom en u moet zeker een arts raadplegen.
Toen mijn vriend een kleine jongen was, werd hij plotseling ziek. Nee, geen verkoudheid die alle kinderen op de kleuterschool zo nu en dan oplopen. Hij had absoluut geen pijn, noch zijn keel, noch zijn hoofd, en hij had niet eens een loopneus. Hij was een heel kalme en stille jongen en klaagde nergens over tegen zijn moeder. Nou, natuurlijk, zegt een kind van 5 jaar oud: "Ik voel me slecht!" of "Ik heb een storing!"? Nee. Kinderen kunnen zien waar het pijn doet of waardoor ze ziek worden.
En de jongen was gewoon uitgeput, hij zat urenlang op één plek, met tegenzin door boeken bladeren of zijn voorheen geliefde typemachine rollen. De hele tijd dat hij wilde liggen, slapen, had hij nergens kracht voor. Hij vroeg niet eens om eten. En 's ochtends liep hij gehoorzaam naar de kleuterschool met zijn moeder bij de hand, nauwelijks met zijn voeten slepend, en 's avonds liep hij weer naar huis, nauwelijks levend, van de kleuterschool. Moeder vroeg de verpleegster in de kleuterschool om haar zoon te onderzoeken, maar ze vond niets mis met hem, nee ziekte, en zei dat het zo'n rustig kind was, blijkbaar had hij een soort keerpunt in zijn... leeftijd.
Maar mijn moeder kalmeerde niet, ze maakte zich zorgen, want ze zag hoe het met haar zoon slechter en slechter ging. En toen kreeg ze betaald. Ze leefden in armoede, zonder vader, zonder de hulp van familieleden. Dus ontving ze een salaris, verzamelde haar zoon naar de markt, waar ze veel allerlei soorten snoep en sappig fruit verkochten. Dit was allemaal erg duur, maar de moeder wilde haar jongen echt op de een of andere manier een plezier doen, hem ergens mee opwinden. Ze vroeg haar zoon:
"Sunny, wat wil je?" Kijk hoeveel heerlijke dingen, kies wat je wilt, ik heb geld, veel geld!
Maar de jongen hief langzaam zijn hoofd op naar zijn moeder en kneep er nauwelijks uit:
'Bedankt mama, maar ik wil niets.
Op dat moment realiseerde de moeder zich dat er iets ernstigs aan de hand was met haar zoon. Natuurlijk kan hij zelf niets zeggen en moet hij naar de dokter. En leidde. Ik heb mijn hele salaris uitgegeven aan goede artsen en de oorzaak van zijn toestand gevonden. Mijn vriend kreeg inderdaad een ernstige ziekte. En hij slaagde erin te stoppen, en bijna helemaal aan het begin.
Dit is zo vreemd, want de jongen had absoluut geen pijn, niets hinderde hem, maar de ziekte was bijna asymptomatisch en doodde hem stilletjes. En zijn moeder redde hem. En ze begonnen de jongen te behandelen en waren in staat hem te genezen. Drie maanden later ging hij met veel plezier naar de kleuterschool, at zijn favoriete appels en vertelde zijn moeder allerlei fictieve verhalen.
Deze ziekte wordt in de volksmond "ziekte tot de dood" genoemd. Het manifesteert zich niet in symptomen, het enige is dat je constant moe bent en de hele tijd wilt slapen. En je wilt helemaal niets, zelfs als alles waar je van houdt en aanbidt voor je neus ligt. Maar niemand zal een volwassene vragen wat hij wil, het kan anderen niet schelen wat er is en wie er gezond is. En de zieke zelf beschouwt zichzelf als absoluut gezond, omdat hij absoluut niets te kwetsen heeft! En er is geen liefhebbende moeder in de buurt, die haar naar de dokter zou brengen en helpen de ziekte te genezen ...
En nu wil ik je vragen! Wat wil je, wat vind je lekker, wat zou je nu eten of waar zou je heen gaan? Als je iets beantwoordt, is dit heel goed, maar als je zegt dat het je niets kan schelen en niets wilt, is dit een zeer verontrustend teken. En negeer het niet!
Het originele artikel staat hier: https://kabluk.me/psihologija/samyj-trevozhnyj-priznak-kogda-nichego-ne-hochetsya-i-net-ni-na-chto-sil.html
