Vandaag praten we over de meest pragmatische en ordelijke naties van de wereld - de Duitsers. Ondanks de schijnbare terughoudendheid, in feite, de Duitsers heel sentimentele en romantische mensen. Ze hebben gewoon niet besloten om het te laten zien aan andere mensen. Maar binnen de familie, dat is voor hen letterlijk het middelpunt van het universum, ze niet beknibbelen op de genegenheid en tederheid.
De Duitsers - erg punctueel en beleefd. Voor hen is het kenmerkend om te komen tot een goede vriend voor een week te bezoeken op voorhand door te bellen en te vragen om toestemming voor het bezoek. Op hetzelfde moment, zal het zeker moeten worden besproken en komt de bezoeker op de minuut.
Duitsers de voorkeur aan een eigen huis hun eigen handen volledig uit te rusten, met name onder kinderen. In feite is deze "voorkeur" is een van de blijvende tradities Duitse die van generatie op generatie doorgegeven wordt.
En in Duitsland, besloten om vroeg wakker worden en gaan slapen vroeg. Kinderen geplaatst uiterlijk 20.00 uur. Duitsers noemen om negen uur 's avonds wordt beschouwd als slechte manieren verschrikkelijk, gewoon onfatsoenlijk, maar de oproep om zeven uur in de ochtend op een weekdag - it please.
Pasgetrouwden in Duitsland zeer zelden bij hun ouders wonen. Na te hebben besloten om live samen, krijgen ze een apart huis of appartement. Van alle Europese landen te overtuigen "om het kind", een Duitse vrouw de moeilijkste, maar zodra een besluit wordt genomen, begint het jonge gezin grondig te bereiden voor een dergelijk evenement. En het eerste wat je moet doen - verander het huis.
Nieuw huis zal zeker groter is dan de eerste te zijn, met de de verplichte kinderkamer, waarin het kind opgroeide, DIY reparatie: kies de stijl, meubels en omgeving. Grappig, maar een vrij ten opzichte van de inrichting heeft alleen betrekking op de kinderkamer. In de rest van het huis van een Duitse frau heerst volmaakte orde en discipline, en het kind aan te raken en iets veranderen ten strengste verboden. Voor alle creatieve impulsen in Kinder heeft zijn eigen kamer.
Grieken of Italianen, Duitsers hou gewoon van hun kinderen, en de Japanners alle schuld voor een kind prank aannemen. Echter, van de vroege kinderjaren ze inboezemen hun kinderen respect voor het individu - zelfs een baby wordt behandeld als een volwaardig lid van de familie. Zo zou een Duitse moeder gemakkelijk te voet naar de winkels met baby's in hun armen, die net vijf minuten geleden vertrokken uit het ziekenhuis.
Jonge Duitsers van de wieg tot teach zelfredzaamheid. Met andere woorden, uit de kindertijd Duitse kinderen weten dat niemand is niet het "centrum van het universum" - de Ieder mens heeft zijn bedrijf, en als de baby wil, bijvoorbeeld, spelen een bijzonder speeltje moet krijgen het zelf.
Een andere interessante, naar mijn mening, de tijd in Duitsland kinderen worden opgevoed alleen ouders en grootouders gewoon op bezoek komen, natuurlijk, in de traditie te bespreken op voorhand hun bezoek. Als het gebeurt dat de baby nodig is voor enige tijd om zijn oma te verlaten, om Duitse ouders absoluut normaal beschouwd... om haar te betalen voor de tijd dat ze besteedt aan kinderopvang kleinzoon. En, in het algemeen, de verzorging van kinderen in de Duitse professionele verpleegkundige - dit is normaal en correct is.
Zoals ik al zei, een Duits kind vanaf de geboorte geleerd om zelfvoorziening. En dus nauwelijks het bereiken van 14 jaar, de Duitse tiener kan leven gescheiden van hun ouders. Paradoxaal genoeg, ondanks zijn overweldigende liefde voor het kind gedurende het hele leven, de Duitse, de ouders kan absoluut niet geïnteresseerd zijn in het leven van kinderen. De kinderen, op zijn beurt, niet hoeven te besteden aandacht aan hun ouders als ze oud worden. Dat is de reden waarom Duitsland normaal wordt beschouwd, als een bejaarde in pensioen, gaat in een verpleeghuis, waar de zorg voor vreemdelingen in ruil voor zijn pensionering te leven.
De Duitsers zijn erg punctueel en pedant. Zelfs als de tram om de tien minuten zal passeren, wacht een Duitse groen licht en vervolgens gaat de weg. Ik had een of andere manier het geval: kwam tot een vriend uit Duitsland te bezoeken. Ik ging er direct na onze middelbare school. Er werd opgeleid, trouwde, kreeg kinderen, en uiteindelijk besloten om een bezoek aan zijn vaderland te betalen. Dus, gaan we met hem op onze stad, op een van de belangrijkste straten geef hem een soort flyer. Bekend is het niet gooien. We hebben al de plaats van bestemming bereikt. Op de vraag waarom hij niet dit stukje papier hebt te gooien, een kennis zei, kan ik de urn niet vinden. Dat wil zeggen, nadat de helft van zijn leven in Duitsland woonde, was hij zich hetzelfde als de inheemse bevolking van dit land.
By the way, de Duitsers waren fanatieke reizigers. Mijn hele leven ze werken en gereserveerd wat geld tot op hoge leeftijd in staat zijn om de wereld veilig te reizen. Op hetzelfde moment dat ze wennen aan de manier van leven en als er iets breekt op deze manier nauwkeurig te plannen, de Duitse is verontrustend. Zelfs kleine kinderen die ze het leven schenken aan een speciaal dagboek waarin (aan het begin van de ouders, en dan hijzelf) registreerde de volgende vergadering. En dit blog is bijna zijn hele leven geleid. Voor velen van ons, kan deze situatie wilde lijken, maar als je Duitse vrienden, dat het zal je altijd herinneren aan belangrijke gebeurtenissen en zorg ervoor dat alle feestdagen feliciteren.
