Dit verhaal werd verteld één vriend die werkt in een onderwijsinstelling. Op haar ogen ontvouwen melodrama, wat nogmaals bewijst dat deze verhalen geen goed einde.
En dus, in onderwijsinstelling N stad werkend meisje. Op het moment van de geschiedenis, ze was 35 jaar oud en ze werkte samen met studenten van het 2de jaar. De meeste van hen waren jongens, als een technische universiteit.
Een maand na de 1 september begon ze te merken van een van de studenten niet verbergen belang. Vervoer naar het was een interessant spel en het steunde haar. Ze flirtte en lachte, maar probeerde zijn belangstelling voor anderen niet te laten zien.
Na nog een maand van hun relatie groeide uit tot iets meer, en omdat ze moest onderduiken om te gaan, ontmoette ze alleen op appartement van het meisje. En, volgens de klassiekers van het genre, begon ze om verliefd te worden.
De jongen, op zijn beurt, geen haast om hun relatie bekend te maken en gevraagd te wachten. Aangezien deze relatie is niet alleen een belangenconflict in het werk en studie, maar ook een schok voor zijn ouders.
Ze wachtte, leed, lijden, maar bleef om verliefd te worden meer en meer.
Dichter bij het nieuwe jaar vakantie, zette ze de vraag bot - of we over ons zeggen tegen je ouders en het publiek, of de noodzaak om "stropdas." De man vroeg meer tijd, sprak mooie woorden, en het weer overschaduwd sluier.
Nieuwjaar gevierd in het meisje alleen. Sinds haar vriendin niet kon komen, ouders naar verluidt niet vrijgegeven.
En hier, de leraar heeft niet gekozen voor een redelijke stap (hormonen nog steeds wonderen), is het vergezocht zichzelf te komen om zijn blagovernomu bezoeken en alles te vertellen aan zijn ouders. prachtig gekleed, verzamelde ze haar gedachten en ging om te bezoeken.
Met handen schudden, het luiden van de bel, hoorde ze de stem van een vrouw - wie is daar? Vroeg geopend, ze zeggen dat ik ben een leraar van je zoon, je moet praten. Mom geopend zonder een tweede gedachte. Hier en trouw op de drempel gevormd en papa daar. En vanaf de hoek gluren lief meisje van 17 jaar ...
Moeder zei - pas kan een kopje thee hebben? Hij introduceerde het publiek - dit is mijn man Valentin, maar het (ze knikte in de richting van de vrouw) Milan, een meisje uw student.
Bij de leraar verliet de grond onder hun voeten, maar ze herstelde zich snel pakte de telefoon in zijn handen, mompelde iets als - Het spijt me, ik heb een dringende oproep en haastte zich naar de deur, dus als niet aan hun geven staat.
Thuiskomst, viel ze op het bed en barstte in tranen, tranen vloeiden door zichzelf en ze kon niet stoppen. Hoe kon hij? Voor wat? Hoe kon ik hem geloven? En toch duizend vragen gesteld, waarop ze kon niet het antwoord te vinden.
New Year's vakantie tot een einde gekomen en we moesten gaan werken, aan de studenten, maar dwingt het aan jezelf om het te doen is niet gevonden, zodat ontslag niet langer gezien als degene die haar zo veel pijn veroorzaakt.
De moraal van het verhaal is - de hele tijd, niet naïef zijn, probeer te kijken naar wat er gebeurt en je zult veel zien zonder-rose gekleurde bril, maar niet erg prettig!
Bedankt voor het lezen. Als u geïnteresseerd bent in deze goederen, neem dan zet je vinger omhoog en zich abonneren op het kanaal :) Dit zal me helpen om de relevantie te begrijpen en verder te ontwikkelen.
