Veel jonge koppels niet durven om een baby te krijgen, op grond van het feit dat nog niet carrière hoogtes en geschikt materiaal standaard hebben bereikt. Als zwangerschap optreedt, wordt de potentiële ouders zich zorgen over een enge gedachte: dit geldt ook voor de gezondheid toekomstige baby, familie en welzijn, want nu zul je drie van hen hebben, en ik wil alle kruimels hebben waren best. Maar in feite is dit niet knagen bij de meeste. Het belangrijkste ding dat over de zorgen: "En ik zal een goede ouder om je kind te zijn?"
We herinneren ons zijn jeugd, en het feit dat het lijkt ons, kunnen we niet krijgen van hun ouders en beloven onszelf dat gewoon omdat we een of andere manier proberen. En dan, wanneer de baby geboren is, klimmen we uit de huid, om te voorkomen dat de fouten van onze ouders te herhalen, waardoor hun eigen land. Wij begrijpen dat, ondanks al het werk is verre van ideaal is, kunnen we niet doen, omdat het in boeken en tijdschriften over ouderschap wordt geschreven. We voelen ons schuldig voor zelfs het denken over onze kinderen die bij ons komen in het hoofd. We hebben nooit en niemand geuit hen hardop, want dan zal onze reputatie ideaal moeders en vaders volledig worden vernietigd.
Wij wensen we soms ouders geworden. We hebben het niet over de blijvende psychische aandoeningen zoals postnatale depressie. Maar soms, in een toestand van extreme vermoeidheid, of wanneer bijvoorbeeld, zien we zijn mooie vriendin die flits op hoge hakken en bereikte carrière hoogten, komt we denken aan een vluchtige gedachte: "En waarom zou ik alles doen dit Ik kreeg bij betrokken. " We onmiddellijk schamen zulke gedachten worden, omdat we houden van haar geliefde baby.
Haast je niet om zichzelf te verbranden in de gelederen van de harteloze wezens en verschrikkelijke ouders. Vluchtige spijt over de verloren, het lijkt ons de mogelijkheden - het is volkomen normaal.
Je denkt dat je er niet in slagen. Je kijkt naar de foto rooskleurige en gelukkige kinderen in vrouwenbladen of zie een gezin idylle op een pagina in Instagram. En je denkt hoe ze het doen? En erg mooi, en haar man, en het huis op orde, en de kinderen netjes en gelukkig. En ik... Ondanks het feit dat je volledig zijn uitgeput, het feit dat een schoon huis is gewoon geen tijd. U vertegenwoordigt jezelf helemaal de andere ouder - een leuke en zorgzaam en elke keer dat je gaan slapen Ik beloof mezelf dat morgen zal alles anders worden.
Maar zoals ze zeggen, in elke hut hun rammelaars. En ideaalbeeld niet over te brengen aan de werkelijke situatie. Zelfs de allerbeste moeders kinderen ziek worden, vuil, afval diners vymazyvaja ze van top tot teen. Een kind is nu het allerbelangrijkste is niet fris gewassen ramen, en het feit dat je in de buurt.
Ouderschap heeft geen zin in je leven. U zult zeker graag uw zeer kruimel, het is de belangrijkste persoon in je leven, maar het absoluut niet moeders die geven zich volledig op te lossen in hun kinderen te begrijpen. Immers, er zijn zoveel interessante dingen en je soms wil haar baby te verlaten met haar echtgenoot, moeder of babysitter en ga voor een masterclass in pottenbakken, salsa, yoga, of gewoon om alleen te lopen in het park. Maar je voelt je schuldig elke keer afgeleid door iets anders dan het moederschap.
En weet je wat? Dit is normaal. Het leven is veelzijdig, en als je iets anders naast uw kruimels afvragen, maar dat betekent niet dat je hem had verraden. Bovendien kunnen vrouwen die volledig worden opgelost in uw kinderen en hen omringen overbescherming vaak niet los van hun tijd als ze opgroeien en eigenlijk buit hun leven. Alsmede zichzelf, omdat kinderen zijn de enige betekenis van hun leven, maar ze groeien en hebben een aanwezigheid in elke seconde van zijn leven niet nodig, en zijn moeder voelt zich verlaten en nutteloos.
Je voelt woede over hun kind. Eerder heb je niet begrijpt hoe u kunt verzanden, schreeuwen, of zelfs de schouders van de weerloze kleine kruimels te schudden. En nu ben je doodmoe van zijn grillen en driftbuien, kan zich niet veroorloven hem zelfs klap op de kont, wat onmiddellijk bekeert, gevoel schuld en probeert op alle mogelijke manieren om het weer goed te maken, zodat het kind iets verboden.
Natuurlijk, een uiting van agressie tegen een kind - dat is jammer. Maar je bent ook een echte persoon en hebben het recht om hun emoties. En als je plotseling brak, is het niet je een slechte ouder te maken. Ervaar negatieve emoties - dit is normaal. Natuurlijk, niet het eruit te halen op het kind zijn vermoeidheid, problemen met familie, problemen in de relatie met haar man. Denk na over wat is de echte reden voor uw negativiteit. Misschien is het kind hier is er niets, hij wil gewoon om te slapen en chagrijnig, en zijn hysterie werd voor u de laatste druppel. Niet te veel hooi op te nemen, proberen te delegeren aan andere familieleden. Geef niet op, als de moeder-in-law bood tot een uur en een kinderwagen te lopen, en als op dat moment ga je slapen, en zal niet de vloeren te wassen, van dat je niet een slechte moeder te worden. Probeer om uit te spitten een beetje tijd voor rust en ontspanning, dan is de agressie in uw leven zal minder zijn.
Je merkt dat hetzelfde te doen en je ouders. U heeft zelf gezworen dat hij nooit zou zijn als je ouders. Maar merkt dat je op dezelfde zinnen en acties. Je dacht dat je ouders en volwassenen, en als ze alwetend iets als een kind dat je onrecht hebben aangedaan, natuurlijk, deed het met opzet. Maar nu je het gevoel dat, als onderdeel van zijn begrip, de ouders geprobeerd om het beter te maken. Ze zijn gewoon te gewone mensen die fouten maken, dienst te doen onder invloed van emotie of zelfs de angst om niet te gaan met de missie van het ouderschap.
Nou ja, ieder in zijn leven ooit ouders hulp nodig psychoanalyticus. Immers, we zijn niet perfect en het opvoeden van kinderen zijn niet perfect. Relax, je bent een goede moeder. En uw kind behoefte blij, maar niet perfect ouders.
En zorg ervoor om uit te vinden 9 functies die de definitie van "giftige ouders" en zorg ervoor dat je niet bent.
