Soms biedt het leven ons verrassingen en niet altijd goede.
Meryem werd jarenlang als weduwe beschouwd en na 20 jaar leert ze dat haar man nog springlevend is.
Het was belangrijk voor Meryem om erachter te komen waarom Kadir haar dit aandeed, waarom hij haar achterliet met een kind in zijn armen.
Kadir vertelde Meryem dat Zia-bey en Yukup hem dwongen te vertrekken, en ze voerden zijn dood in scène.
Het viel Meryem moeilijk te geloven dat haar eigen vader en broer haar en haar zoon tot vele jaren van tranen en eenzaamheid hadden gedoemd.
Meryem hield heel veel van Kadir, maar ze raakte lang geleden gewend aan het idee dat hij niet meer leefde.
Kadir probeerde medelijden aan te houden en vertelde over zijn ziekte en zijn verlangen om de laatste dagen met haar en haar zoon te leven. En hij kocht zelfs drie kaartjes naar Duitsland, in de hoop dat zijn vrouw zou vergeven en met zijn zoon mee zou gaan.
Maar Meryem kon Kerim niet nog meer pijn doen, hij was al zo hard bezig met het nieuws over de "herrezen" vader. Daarom schreef ik Kadir een brief waarin ze zei dat ze lang geleden begraven was.
Ze zal geen handen kunnen vasthouden, op hetzelfde kussen liggen met de man die haar in de steek heeft gelaten en haar heeft verraden. Meryem vroeg Kadir om uit hun leven te verdwijnen en nooit meer te verschijnen.
Liefde voor haar zoon en trots bleken veel sterker te zijn dan liefde voor een man, die jarenlang haar ziel verwarmde.
Het is natuurlijk niet duidelijk waar Kadir op rekende. Toen hij gezond en sterk was, dacht hij niet aan zijn gezin. En toen hij hoorde over een ernstige ziekte, arriveerde hij en verstoorde hij de gemoedsrust van zijn gezin.
Ze hebben al een keer om hem gerouwd, waarvoor ze opnieuw aan zo'n test moeten worden onderworpen.
