Angst voor zijn eigen leven, Rustem-Pasha mocht niet waardig vasthouden, en in het korps van de Janitsaren beledigde hij de soldaten en beval zijn leeftijd om de soep te proeven die hem werd geserveerd.
De Janitsaren wisten van tevoren dat de Pasja zou beven van angst en hun plan werkte.
Rustem bracht zelf onenigheid in hun relatie. Toen de opperbevelhebber Ali-aha zijn ongenoegen uitsprak, trokken de bewakers van Rustem hun sabels.
Suleiman, die hoorde over het incident in het garnizoen van de Janitsaren, was woedend en sprak, na een onderzoek, een harde straf uit - om de grootvizier in ballingschap te sturen in Herzegovina.
Mihrimah, wetende dat als de reputatie van haar man eronder lijdt, haar reputatie zal lijden, en besloot met haar vader te praten. Maar zoals u weet, worden de beslissingen van de sultan niet betwist en heeft Suleiman zijn beslissing niet gewijzigd.
Mihrimah besluit dat als hij de beslissing van de soeverein niet kan terugdraaien, hij het een tijdje kan uitstellen. Ze beveelt het medicijn om een onschadelijke bouillon te bereiden die haar als een patiënt zal "neerhalen".
Suleiman, die had vernomen van de ziekte van zijn geliefde dochter, stond Rustem toe bij zijn vrouw te blijven tot ze hersteld was.
Maar de ziekte kan niet eeuwig duren, en Rustem moest nog steeds de hoofdstad verlaten.
Wat dreef Mihrimah - liefde voor haar man of haar eigen eer? Uit de frames van de film kan worden afgeleid dat de dochter van de soeverein zich meer zorgen maakte over haar reputatie, maar aan de hand van de historische gegevens hielden Mikhrimakh en Rustem veel van elkaar.
