Door de jaren heen moesten Mahidevran en haar zoon Mustafa in de Amasia-sanjak wonen.
Voor die tijden, wanneer een zoon van een dynastie een sanjak wordt toevertrouwd, moet zijn moeder hem volgen.
Mahidevran had geen andere keus dan het paleis in Istanbul te verlaten, maar ze was er zeker van dat ze op een dag zou terugkeren en al als Valide.
Toen Suleiman ernstig ziek werd en naar bed ging, begon hij in een delirium zijn oudste zoon Mustafa te bellen.
Alexandra Anastasia Lisowska, die denkt dat dit de laatste wens van de vorst kan zijn, stuurt via Rustem-Pasha een brief naar Mustafa, waarin ze hem vraagt naar de hoofdstad te komen.
Alexandra Anastasia Lisowska - de sultan nodigde alleen Mustafa uit, maar Makhidevran, denkend dat de heerser niet langer zou opstaan, trok het zwart aan en volgde haar zoon naar Istanbul.
Natuurlijk wisselden de twee dames - Makhidevran en Alexandra Anastasia Lisowska tijdens de bijeenkomst 'beleefdheden uit', maar later, toen Makhidevran alleen bleef bij Suleimans bed, zei ze het volgende:
- Je hebt zoveel overwinningen behaald, zoveel landen veroverd. Heeft hele naties op de knieën gebracht.
En het was mijn lot om je zo hulpeloos en zwak te zien.
Deze heks bleek je dierbaarder te zijn dan ik en je zoon. Je vergat Mustafa, je eerstgeborene. Misschien was het terugverdientijd. Ik zou moeten huilen en verdrietig zijn over je, maar nadat we zoveel lijden hebben meegemaakt, heb ik geen tranen voor je.
Ik wil maar één ding wensen - in vrede sterven. Dit is immers niet alleen beter voor ons, maar ook voor jou.
Kan Mahidevran de schuld krijgen van dergelijke woorden? Ik denk het niet. Kan een vrouw, verstoken van de liefde en aandacht van een dierbare, hem anders behandelen? Zelfs als deze man de meester van de wereld is.
