Sultan Suleiman beschouwde zichzelf als een zorgzame heerser. Hij regeerde voor het welzijn van de staat, streefde ernaar ervoor te zorgen dat zijn volk niets nodig had, dat er geen belastingen werden geheven en dat de rijken niet profiteerden van de armen.
Sultan Suleiman vertrouwde maar weinig van zijn onderdanen, dus vermomde hij zich vaak en ging naar de markt om erachter te komen hoe de mensen leefden en wat hij van zijn padishah vond. De mening van de mensen was belangrijk voor Suleiman.
Jarenlang hoorde Suleiman alleen bos-toespraken over zichzelf, de mensen prezen hem en noemden hem de veroveraar van de wereld. Maar de situatie veranderde snel.
De laatste jaren van zijn leven leek Suleiman de harem, de mensen en de janitsaren te zijn vergeten. Hij stortte zich in eeuwige melancholie, waarin hij een boek las over de soeverein. Maar na de executie van Bayazid besloot de soeverein toch om naar de mensen te gaan en te luisteren naar wat de mensen over hem zeggen. Naïef, ik dacht echt dat mensen hem zouden prijzen, net als voorheen, na de executie van zijn twee zonen.
Nadat hij zich had omkleed, ging Suleiman naar de bazaar om te luisteren naar waar de mensen het over hadden en om erachter te komen hoe ze leefden.
Toen de soeverein een handelaar in appels naderde, ontdekte hij dat zijn staat in de schulden zat, dat mensen met verlies handelen en dat de janitsaren nauwelijks rond kunnen komen met het salaris dat hun wordt toegewezen.
De koopman zei ook dat onze padishah al oud was en al lang niet meer op militaire campagnes was geweest. Hij doodde eerst Mustafa, en daarna de dappere Bayazid, waarbij hij zijn dronken zoon achterliet om de staat te regeren.
Een tweede koopman ging hun dialoog aan, die zei dat ze zeggen dat de padishah niet eens zonder hulp naar het toilet kan.
Verrassend genoeg waren de woorden over de executie van zijn zoons, Suleiman, weliswaar hard, maar doorstonden, maar konden ze zijn hulpeloosheid niet verdragen. De soeverein viel de koopman aan en zei dat hij de soeverein was, en liet hem nu zijn woorden herhalen.
Ja, Suleiman veroverde veel landen, bracht 10 jaar door in militaire campagnes, was beroemd om de Magnificent.
Misschien als meester was hij Magnifiek, maar als vader, een wrede en genadeloze tiran.
