Ibrahim geloofde lange tijd dat zijn dochter uit Nigar-Kalfa dood werd geboren, maar nadat de hele waarheid aan hem was geopenbaard, omringde de Pasha het meisje met liefde en zorg.
Afgaande op de film is het duidelijk met welke tederheid en liefde Ibrahim naar zijn dochtertje kijkt, en hij voelde niet zoveel liefde voor zijn legitieme kinderen uit Hatice - de sultan.
Waarom geeft Pasha meer om zijn dochter uit Kalfa dan om zijn wettige vrouw?
Toen Ibrahim zijn dochter voor het eerst zag, zei hij het volgende:
- Dit is mijn bloed. Dit kind is niet van de Ottomaanse dynastie of de grootvizier van Ibrahim - Pasha Khazret Leri. Dit meisje uit de familie van de visser Monolis is de dochter van Theodoris - Spaans. Zij is de enige die van mij is in deze uitgestrekte wereld.
Ibrahim wilde niet dat het meisje bij hem in hetzelfde huis woonde als Khatija - de sultan en zijn kinderen. Hij bereidde voor Esmanur een herenhuis in Edikul voor, dat bewakers, kalfs en koks leverde.
Toen Matrakchi vroeg waarom Ibrahim het meisje niet in zijn huis plaatste, antwoordde Ibrahim:
- Ik wil dat ze opgroeit als een vrij persoon, niet als een slaaf. Ze heeft niemand gediend, ze heeft zichzelf voor niemand vernederd. En als Nigar - kalfa niet getrouwd was geweest, zou ik ze samen hebben geregeld. Dus ik zou rustiger zijn.
Toen Matrakchi vroeg:
- En hoe zit het met je kinderen uit Hatice - de sultan?
Ibrahim antwoordde:
- Natuurlijk zijn ze me erg dierbaar, en ik leef nog, ik zal alles voor ze doen, maar ze zijn vrij van geboorte en het is niet mijn bloed dat erin stroomt, maar het bloed van de Ottomaanse dynastie.
