Tijdens het bewind van Manisa wist Shehzade Mustafa de liefde van de mensen en de Janitsaren te winnen.
Maar de strijd om de troon is geen lastige zaak, en alle invloedrijke agis en beys, die Mustafa als de toekomstige heerser beschouwden, creëerde een geheime raad waarin ze gingen bespreken hoe ze Sultan Suleiman omver konden werpen en de troon konden bestijgen shehzade.
Geruchten over een geheime raad bereikten Suleiman en beval Kara Ahmed om een onderzoek in te stellen.
Kara Ahmed slaagde erin te ontdekken dat Piri Reis, die de commandant van de Ottomaanse vloot was, achter de geheime raad zat.
En ook dat binnenkort alle invloedrijke mensen zullen samenkomen voor een geheime bijeenkomst om een staat binnen een staat te creëren.
Toen hij dit hoorde, besloot Suleiman de verrader te executeren, maar Sokolu slaagde erin de soeverein te overtuigen en Piri Reis werd gestuurd om de zeeën van India te veroveren.
Sokolu redeneerde als volgt: Piri Reis is een groot wetenschapper, en achter hem staan veel invloedrijke mensen. Als Piri Reis nu tijdens een militaire campagne wordt geëxecuteerd, kan er een rel beginnen, wat in de huidige situatie erg gevaarlijk is.
Daarom, Sokol, stelde hij voor de leider van de raad niet te executeren, maar hem weg te sturen uit Istanbul. En beys en agi, zonder hun opperbevelhebber, zullen hun kracht verliezen. Sokol stelde voor om ze over verschillende sanjaks te verspreiden en na de campagne te straffen.
Suleiman realiseerde zich dat Sokolu gelijk had en handelde op zijn advies.
Wat Mustafa betreft, hij wist dat Piri Reis een gemeenschap had gecreëerd om hem te steunen.
Mustafa wilde zich niet tegen zijn vader bij de gemeenschap aansluiten, maar deed niets om dit advies te onderdrukken. Toen Mustafa erachter kwam wie er achter deze gemeenschap zat, rende hij naar binnen, bedreigde hem met een vinger en vertrok. Mustafa is dus niet zo onschuldig als hij wilde verschijnen. Aan de ene kant doet hij geen zaken, maar aan de andere kant deed hij niets om de samenzweerders uit elkaar te drijven.
