Dexamethason is een zeer krachtig ontstekingsremmend hormoon.
Van hem in het bloed springt het niveau van leukocyten scherp. Binnen een paar uur. Dit valt direct op. Ergens met 4 tot 10 tot de negende graad in een liter springt. En soms schalen leukocyten over het algemeen.
Het punt is dit. Veel leukocyten in ons bloed drijven niet, maar zitten vast aan de wand van bloedvaten.
Als er iets ergs gebeurt in de organen en weefsels, valt daar iets uit elkaar of is iemand daar binnengedrongen vanaf de straat krijgen de leukocyten een signaal en beginnen ze door de vaatwand in het omringende weefsel te sijpelen. Als niemand piept, zitten de leukocyten stil.
Dexamethason raakt de zittende leukocyten zodat ze als rijpe appels van de vaatwand vallen. Het blijkt dat het aantal leukocyten dat vrij in het bloed zweeft, toeneemt.
En dexamethason verlengt ook de levensduur van leukocyten.
De cellen in ons lichaam hebben een houdbaarheid waarna ze moeten afsterven. Dit wordt apoptose of geprogrammeerde celdood genoemd.
Dus dexamethason interfereert met dit proces, en leukocyten, in plaats van te sterven, blijven in het bloed drijven en hopen zich daar op.
Dexamethason zorgt er ook voor dat het beenmerg meer jonge witte bloedcellen afscheidt.
Dat wil zeggen, normaal gesproken worden tijdens een ernstige infectie jonge leukocyten uit het beenmerg in het bloed afgegeven om volwassenen te helpen. Ongeveer zoals de jongens uit het verhaal van het militaire geheim.
Onder normale omstandigheden rennen leukocytenjongens zelf de strijd in. Maar dexamethason duwt ze gewoon uit het beenmerg in de rug. De jongens weten niet wat ze nu moeten doen en hangen daarom lange tijd doelloos in het bloed rond.
Al deze factoren verhogen het totale aantal witte bloedcellen, wat voor de arts verwarrend kan zijn. Vandaar de conclusie: vergeet niet uw arts te vertellen over alle medicijnen die u thuis heeft ingenomen. Anders kan het ziekenhuis u binnenstebuiten keren op zoek naar een bron van witte bloedcellen.
