Er was enige verwarring bij commentatoren over bedrust voor heupfracturen. Mensen begrijpen niet echt waarom hun grootouders in hun eigen bed zullen wegkwijnen met de beste zorg van liefhebbende kinderen.
Ik zal het uitleggen. Bij oudere volwassenen verbruikt bedrust elke dag ongeveer 5% van de spierkracht. Als de grootmoeder een aantal dagen gaat liggen, en dan breekt ze iets en wil ze lopen, dan zal ze hoogstwaarschijnlijk vallen en haar hoofd breken.
Delirium begint vaak vanuit bedrust. Oude mensen gedragen zich als een gek, en dit verkort ook het leven.
Delirium ontstaat simpelweg door pijn of bijvoorbeeld door oriëntatieverlies in de tijd van de dag. Dat wil zeggen, als de grootvader in de slaapkamer ligt met de gordijnen dicht en een nachtlamp die de klok rond is, dan kan dit grote invloed hebben op zijn psyche.
Veel andere medicijnen veroorzaken een delirium. Zelfs de gebruikelijke valeriaan.
Doorligwonden komen vaak voor bij bedlegerige patiënten en een infectie die eindigt, nestelt zich slecht op hen.
Vanuit een geforceerde houding en spierzwakte ontstaat longontsteking, wat ook geen erg goed effect heeft op de levensverwachting. Zelfs het voeden van grootouders, niet in bed, maar zittend in een stoel, vermindert het risico op longontsteking al aanzienlijk.
Vanuit bedrust vormen zich bloedstolsels in de aderen, die fatale longembolie kunnen veroorzaken.
Het blijkt dus dat bejaarde ouders waar mogelijk uit bed moeten worden getild. Moedig ze aan om alles in hun eentje te doen.
Liefde en zorg worden niet getoond in het voeden met de lepel en het kussen op het voorhoofd, maar in het voorkomen dat oude mensen levend rotten door zweren op de kont. Hiervoor moeten de bejaarde vader en moeder worden opgetild en in beweging worden gebracht. Om de een of andere reden bereikt dit de meeste lezers niet.
Heb je medelijden met grootvaders en grootmoeders?
