Er is een nieuwe functie verschenen. Nu meten mensen het percentage van hun CT-scans en pochen ze dat ze voor altijd zoveel van hun longvolume hebben verloren.
In feite werd iets soortgelijks nog eens 15 jaar bestudeerd tijdens die eerste Aziatische epidemie.
Er waren dezelfde "frosted glasses" en zo.
In de meeste gevallen herstelden de Chinezen, die het ziekenhuis te voet verlieten, na ongeveer een jaar bijna volledig.
Als in de eerste maanden hun pulmonale volumes en andere indicatoren waren verminderd, was dit hoogstwaarschijnlijk te wijten aan ernstige spierzwakte. Nu voelde iedereen het.
Na covid lopen de benen niet en ademen de longen niet. Dus die Chinezen in de eerste epidemie ademden nauwelijks uit in een spirometer, dus hun indicatoren waren slecht. Ze hadden gewoon niet genoeg spieren. Na een jaar kwam bijna iedereen tot leven, en kleine veranderingen waren alleen in de studie van de diffusie van gassen uit de longen in het bloed.
Er zijn al gegevens verzameld dat mensen die niet op de intensive care zijn opgenomen, waarschijnlijk goed zullen herstellen.
Reanimatie wordt erger. Ze pompten slachtoffers met het respiratory distress syndroom, waarbij per definitie littekens in de longen verschijnen.
Maar zelfs onder patiënten van de intensive care (zelfs na extracorporale oxygenatie), herstelden velen redelijk goed.
Aangenomen wordt dat de patiënten een deel van de verwondingen niet van de covid zelf hebben opgelopen, maar van kunstmatige ventilatie. En toen herstelden ze zich net als na een blessure. Want na een blessure worden zelfs ernstig gebroken mensen in een jaar weer op de been gebracht.
Er wordt gezegd dat als al degenen die op de dag van ontslag uit het ziekenhuis van covid waren hersteld, op dezelfde manier zouden worden onderzocht als bij opname, 95% soortgelijke veranderingen in de longen zou vinden. Maar binnen het eerste jaar zullen de meeste problemen waarschijnlijk zijn opgelost.
Het is te vroeg om conclusies te trekken, maar na de aanvankelijke paniek blijkt dat mensen beter herstellen en herstellen dan verwacht.
Het is ook belangrijk om te begrijpen dat het percentage schade op een tomogram niet zoveel betekent als iedereen denkt.
Gisteren heb ik eindelijk geluisterd naar de vijf uur durende "transatlantische ronde tafel" van Russisch sprekende intensiveists uit verschillende landen. Dus vragen ze zich af waar we zoveel van deze gradaties van longschade in procenten vandaan hebben gehaald. Het is daar eigenlijk heel moeilijk om te tellen. Het is eerder bijna onmogelijk om met dergelijke gradaties in procenten te kwantificeren. Dyspneu is belangrijker.
Het is duidelijk dat na ontslag bij velen die hersteld zijn, kortademigheid meer of minder zal zijn. Zelfs alleen vanwege spierzwakte. Dus leef en wacht op je jaar. Het zal daar zichtbaar zijn.
