Het gerucht gaat dat als je iets vets eet met een zere keel, dit vet je keel omhult met een laagje en microben zich onder dit laagje vermenigvuldigen, zoals in een kas.
Van sommige voedingsmiddelen zit inderdaad een film in de keel. Maar met een zere keel is dit niet schadelijk, maar wel gunstig. Honing, verschillende soorten snoep, glycerine en andere soortgelijke dingen worden gewoon omhullende middelen genoemd. Dat wil zeggen, een film in de keel creëren.
Nu weet iedereen al dat ijs met keelpijn pijn vermindert. En ijs is een vet ding. Als vet je keel pijn doet, doet ijs ook pijn.
Dus waar kwam het verhaal over de olieachtige film in de keel vandaan?
Laten we herhalen dat een film in de keel nuttig is. Laten we nu eens aan vet denken.
Het enige verhaal waarin vet de keel beschadigt, is laryngofaryngeale reflux.
Velen hebben gehoord van het gooien van maaginhoud in de slokdarm. Dit is de zogenaamde gastro-oesofageale reflux. Het kan gepaard gaan met brandend maagzuur.
Het zuur uit de maag verbrandt de slokdarm en we voelen brandend maagzuur.
Dus met laryngofaryngeale reflux komt dezelfde maaginhoud de slokdarm binnen, maar wordt iets hoger gegooid - in het strottenhoofd of de keelholte.
Bij laryngofaryngeale reflux is het geen zuur dat inwerkt op de keel, maar magenzymen zoals pepsine. Ze verteren eiwitten, en ze verteren ook onze keel. De keel wordt ontstoken, pijnlijk en pijnlijk.
Vet voedsel verhoogt de reflux omdat het lang in de maag blijft. Het vet blijft daar hangen, mengt zich en probeert het te verteren.
Al die tijd vliegen enzymen de keel in en houden ze ontstekingen in stand.
Daarom is het schadelijk voor mensen met zowel gastro-oesofageale reflux als laryngofaryngeale reflux om veel vet te eten.
Het blijkt dat een zere keel van vet voedsel. Maar het punt is niet in vette films en het broeikaseffect, maar in maagsap, dat in het strottenhoofd of de keelholte spat. Dit is zeldzaam, dus doe geen moeite.
