Kinderfantasieën en "verlanglijst": wanneer te steunen en wanneer te verbieden

Bij kinderen werkt fantasie constant en heel erg actief - dit is normaal. Maar soms zijn de fantasieën van kinderen zo diep geworteld in het gezinsleven dat, conventioneel, een kleine jongen die zichzelf voorstelt als een superheld ervoor zorgt dat het hele gezin zich aan zijn regels houdt en met zijn spelletjes meespeelt. Is dit normaal? Wanneer moet je stoppen?

1. Begrijp waarom een ​​kind zich moet voordoen als iemand

Het maakt niet uit wat zijn fantasie precies oplevert: tovenaar, superheld of kitten worden. Het is belangrijk om in een vertrouwelijk gesprek te vragen wat er volgens hem door zo'n spel in zijn leven zal veranderen, wat hij precies mist.

Hetzelfde geldt voor de items die het kind wil kopen. Het is één ding als hij actief met een nieuw speeltje speelt, en een ander ding is dat het "net als iedereen" of "niet slechter dan Sashka van de volgende deur" zal zijn.

2. Laat een droom niet meteen uitkomen

De dromen van kinderen moeten voldoende volwassen worden. Ze kunnen elke dag veranderen. En alleen degenen die de tand des tijds hebben doorstaan, kunnen als serieus worden genomen.

3. Een kind mag niet al zijn "verlanglijst" uit de lucht vallen

De wens van ouders om hun kind een onbewolkt bestaan ​​te bezorgen, is begrijpelijk. Maar als een wens onmiddellijk wordt vervuld, heeft het kind noch de motivatie noch de prikkel om op eigen kracht iets te bereiken.

4. Controleer de waarde en waarheid van een droom

Hoe ouder het kind is, hoe meer het voor ouders lijkt dat zijn verlangens echt waar en bewust zijn geworden. Maar zelfs een grote droom, zoals studeren aan een buitenlandse universiteit, kan de vrucht zijn van iemands imitatie of een stereotype beeld van hoe het goed is om te ontspannen (en niet te leven en te werken) in een ander land.

Een kind wil in Parijs een avondjurk lopen - mooi, maar is het duidelijk goedkoper dan studeren aan een universiteit in Parijs?

5. Laat uw kind teleurgesteld zijn

Ouders zijn vaak bang voor een mogelijk psychologisch trauma bij een kind vanwege het feit dat het bitter huilde toen het volgende verlangen niet uitkwam. Maar in feite, hoe meer een kind kleine teleurstellingen ervaart, hoe gemakkelijker het voor hem zal zijn om het grote op volwassen leeftijd te accepteren.

Stelt u zich tenslotte eens een persoon voor die de volwassen wereld betreedt, en niemand heeft hem ooit iets in zijn hele leven geweigerd. Er zal zeker een blessure zijn.

U vindt het ook handig om te lezen:

• Hoe de grillen van kinderen te onderscheiden van neurose
• Onhandelbaar kind: hoe het te repareren
• Hoe een kind te leren volwassenen niet te storen