Hoe kun je een kind op de juiste manier bekritiseren en beperken om hem niet te vernederen en tegelijkertijd zijn doel te bereiken?
Ouders moeten kinderen behandelen met een deel van neerbuigendheid, het is hun taak om een voorbeeld te worden en om uw kennis, vaardigheden en wijsheid over te brengen op de volgende generatie, en niet alleen te verbieden, te straffen en begrenzing. Het is altijd de moeite waard eraan te denken dat ongewenst gedrag van een kind niet altijd een kwestie van "schade" is, soms begrijpt een kind de gevolgen van zijn daden echt niet en ziet het geen reden om zich anders te gedragen.
De kennis van hoe te handelen en hoe niet - verschijnt niet op zichzelf. Ze worden geleidelijk door de ouders ingeënt - en niet de eerste keer. Dit geldt ook voor de regels voor communicatie met andere mensen - vrienden van ouders, familieleden, enz. Is hetzelfde een verzoek om alleen te spelen als ouders met iemand moeten praten, wordt niet meteen door het kind opgemerkt keer.
Wat is de juiste manier om een kind een opmerking te maken, zodat het gehoorzaamt en het ondanks dat niet doet?
1. Leg uit dat beleefdheid essentieel is voor een goed humeur.
Zich goed en beleefd gedragen, is gehoorzaamheid aan de ouders niet zozeer nodig om hen of een andere gesprekspartner te plezieren, maar omdat het kind zelf beter af zal zijn. Het is fijn en terecht om welwillend te zijn, om de moraal van het gezin te respecteren, is goed, zelfs als uw gesprekspartner het niet op prijs stelde.
2. Sta altijd aan de kant van het kind
Zelfs als het gedrag van het kind ongemakkelijk is, moet u rekening houden met zijn interesses en behoeften, en hem niet alleen dwingen om aan uw eisen te voldoen. Als je je excuses begint aan te bieden voor het gedrag van het kind en je van hem distantieert, beseft het kind zijn nutteloosheid en onbeduidendheid voor de ouders.
Als het gedrag van een kind u of de mensen om hem heen hindert, betekent dit niet dat hij slecht is en dat hij in het openbaar moet worden bedrogen en uitgescholden om te bewijzen dat hij een strikte en eerlijke ouder is. Het kind controleert de reactie van de omgeving op zijn gedrag, hij experimenteert en verkent de wereld, dit is normaal en veel beter dan dat hij gesloten, ongezellig en inactief zat. Kinderen moeten dagelijks feedback geven op hun gedrag, maar gaan niet over tot schreeuwen en bedreigen, maar leren voorzichtig de gedragsregels.
3. Sluit de wens van het kind om deel te nemen aan volwassen aangelegenheden niet uit
Het is natuurlijk ongemakkelijk als een kind een gesprek tussen een volwassene verstoort. Maar hem simpelweg uit deze activiteit "werpen", hem zijn mond houden en weggaan is verkeerd. Ja, hij is klein, maar hij wil groot zijn, wil helpen, wil begrijpen wat voor jou belangrijk is en wat je op dit moment bespreekt.
Stel dat je een mentor bent die een collega moet opleiden die net een baan heeft gekregen. U zult hem niet vertellen dat zijn vragen dom zijn, of hem "niet tussenbeide komen, volwassenen praten", lachen om zijn daden, zijn woorden pruilen met onzin, enz.? Je moet zijn bondgenoot worden en hem helpen erachter te komen.
U zult ook geïnteresseerd zijn om te lezen:
- 4 gouden regels: leer uw kind niet te storen
- Hoe je een kind leert geheimen te bewaren
- Hoe je een kind leert om een mening correct te beargumenteren en te verdedigen
