In het verhaal over kruisallergie kattenvlees en varkensvlees het ging over de fysieke activiteit die de aanval uitlokt. Zonder lichaamsbeweging zou je veel van het allergeen kunnen eten, maar er gebeurde niets.
Er is ongeveer dezelfde allergie, maar alleen voor tarwe.
In Japan was er een kleine epidemie van tarweallergie die zich alleen manifesteerde tijdens inspanning.
Het bleek gerelateerd te zijn aan zeep. Japanse vrouwen houden van exotische verzorgingsproducten. Tarweproteïnezeep is bijzonder populair gebleken.
Tarweproteïnen zijn gluten, dat is gluten. Het kan een allergeen zijn. Niet de glutenintolerantie waar iedereen van gehoord heeft, maar meer een veel voorkomende voedselallergie.
En nu, door het regelmatige gebruik van zeep met tarwe-eiwitten, begon langzaamaan een voedselallergie voor tarwe. Het was moeilijk om een aanval van een dergelijke allergie op te wekken, maar het is mogelijk.
De diagnose was ook moeilijk vast te stellen. Voor de diagnose werd een allergeentest gebruikt.
Het bleek dat industrieel vervaardigde allergeenkits op de een of andere manier zeer onzeker zo'n verborgen allergie voor tarwe onthulden. Slechts in 30% van de gevallen werd een positief huidtestresultaat behaald. Maar de test met gewoon meel bracht om de een of andere reden allergieën aan het licht in maar liefst 80% van de gevallen.
Voor diagnostiek wordt niet alleen degene gebruikt die bekend is bij mensen met een allergie prik- handtest, maar ook de zogenaamde patch-test. Dit is een methode waarbij een pleister met een allergeen op de achterkant wordt geplakt en daar twee dagen wordt gedragen. Als de reactie niet helemaal specifiek was, was het binnen twee dagen zeker mogelijk om op het resultaat te wachten.
Voor het deeg werd meel met een hoog glutengehalte gebruikt, gemengd met zoutoplossing ongeveer één op één en het resulterende deeg werd op de huid van de rug aangebracht.
Heeft een allergoloog ooit voorgesteld om je rug met deeg te smeren?
