Toen mijn man en ik begonnen met het plannen van kinderen, registreerde ik me op verschillende moedersites om hulp te krijgen van meisjes zoals ik in de vorm van advies over het opvoeden van baby's. En weet je, ik begreep de posten niet waarin vrouwen hun schoonmoeder veroordeelden en zelfs beledigden. Nu ga ik zelden naar die sites, maar toch kom ik vaak verhalen tegen over de oorlog tussen de schoondochter en de schoonmoeder, en ik begrijp gewoon niet hoe dat mogelijk is! Ik ben het eerste jaar niet getrouwd geweest en ik heb nooit ruzie gemaakt met de moeder van mijn man, hoewel daar genoeg redenen voor zijn!
Schoonmoeder: Wanneer help je me met de draaiende potten?
IK: Ik heb nog geen tijd, veel werk!
Schoonmoeder: Breng ze dan naar mij toe, ik zal de komkommers zelf inmaken.
IK: Ja, oké, bedankt, ik kan het zelf aan, je doet sowieso zoveel voor ons!
Schoonmoeder: Ik heb tijd zat, maak je geen zorgen!
IK: Oh, nou, dan, dan bezorgen we het 's avonds!
Zou ik een slechte vrouw zijn als ik de winter geen komkommers rolde? Nee, dat doe ik niet! En niemand zal mij er ook van beschuldigen een lui persoon te zijn! Niemand zal me de les lezen over wat erg belangrijk is om voorbereidingen te treffen voor de winter. De moeder van mijn man helpt me gewoon met een zuivere ziel!
Schoonmoeder: Ze waren van plan om zondag naar de datsja te gaan ...
IK: Ik kan het niet, alweer veel werk!
Schoonmoeder: Nou, dan ga ik zelf, geen probleem.
IK: Mam, ik zou je helpen, maar ik heb ...
Schoonmoeder: Stop met het verzinnen van excuses! Het is oke!
En weet je, mijn schoonmoeder heeft gelijk. Ik ben niet van plan om in het weekend op de bank te luieren, ik ben van plan om te werken. En ze belt mijn man niet om over me te klagen, ze krijgt geen driftbuien. Ze neemt gewoon de zaailingen, stapt in de bus en gaat naar de datsja.
Het volgende weekend eten we al alles samen, maar mijn moeder zegt niet eens iets, veroordeelt niet dat we in die dagen niet met haar mee konden gaan om haar te helpen. Onze relatie met haar is gebaseerd op vertrouwen en begrip! De schoonmoeder weet dat als we de gelegenheid en tijd hebben, we haar nooit zullen weigeren!
Met de geboorte van kinderen zijn de voorwaarden voor schandalen nog groter geworden.
Schoonmoeder: Oh, dochters, vergeef me alsjeblieft, ik staarde naar de tv en de jongens namen en knipten hun T-shirts!
IK: Oh, mam, maak je geen zorgen, ze hebben nu zo'n ondeugende leeftijd.
Schoonmoeder: Ik ga ze zeker nieuwe kopen.
IK: Stop ermee, niet doen, ze hebben veel dingen!
Schoonmoeder: Nou, het is mijn schuld ...
IK: Mam, nou, dit zijn kinderen, er kan van alles gebeuren! Bedankt om voor ze te zorgen!
Toen liep ik met de jongens in het park, en mijn vriendin en haar dochter voegden zich bij ons. We raakten aan de praat en ik vertelde over de situatie die was gebeurd. Een vriendin begon onmiddellijk met modder naar mijn schoonmoeder te gooien en zei dat het gevaarlijk was om haar kinderen bij haar achter te laten, enzovoort.
Maar waarom zou ik boos zijn? Gehoorzamen kinderen altijd hun ouders? Is alles zo perfect voor iedereen, en gebeurt er niets bijzonders? Ook in mijn jeugd heb ik bijvoorbeeld mijn pony geknipt en de rok korter gemaakt, en heb ik geprobeerd 'schoonheid' te creëren met de gordijnen in de slaapkamer van mijn ouders! Denk er eens over na, alles is voorbij, niemand is gestorven. Het punt is om te zweren, waarom zou de relatie met de schoonmoeder bederven?
Schoonmoeder: Dochur, ik zag het over het hoofd, mijn jongens vielen eerder in slaap, moet ik ze wakker maken of niet?
IK: Ja, laat ze dan maar slapen, ik haal ze morgenochtend op.
Schoonmoeder: Misschien neem ik ze zelf mee naar de tuin? Ik heb kleren voor de kleuterschool.
Schoonmoeder: Mam, je moet ook gaan werken, je komt zo laat. Ik kom 's ochtends vroeg langs en neem je zelf mee. Maak je niet druk!
Had je je schoonmoeder moeten uitschelden omdat ze de kinderen eerder in slaap had laten vallen? Wat is er met mij gebeurd, nou, ik stond een half uur vroeg op, nam de kinderen mee, nam ze mee naar de tuin! Alles is in orde!
Maar mijn schoonmoeder is soms ook tactloos.
Schoonmoeder: Je moet een paar kilo afvallen.
IK: Bedankt, heb ik gemerkt.
Schoonmoeder: Als je wilt, kan ik 's avonds bij de jongens zitten, en jij schrijft je in voor de sportschool!
IK: We moeten erover nadenken. Bedankt.
Is dat waar ik boos over moest zijn? Ik weet tenslotte zelf dat ik een beetje ben hersteld. Moest je een schandaal uitlokken of beledigd zijn? Dit is onzin! Ik reageer hier adequaat op!
Er zijn opmerkingen over de schoonmaak, ik zwijg en let op. Als mijn schoonmoeder mij culinair advies geeft, luister ik naar hen, want zij heeft hierin meer ervaring en praktijk.
De schoonmoeder kan op elk moment bij ons thuis komen, en zij is echt de meest welkome gast in ons appartement. Wij zijn familie! Binnenlandse geschillen die in ons gezin ontstaan, zijn kleinschalig, en we blazen ze niet op. Veel vrouwen wekken soms nog schandalen op vanwege een kleinigheid, alleen om hun macht te tonen, hun ego te amuseren, om beledigd te zijn, om te doen alsof ze een arm klein meisje zijn. Wat heeft dit allemaal voor zin? Proberen ze hun echtgenoten van hun moeders te vervreemden? Waarvoor?
Mijn schoonmoeder knijpt een oogje dicht voor mijn tekortkomingen, ze beschermt onze familie tegen roddels en gepraat, ze praat nooit slecht over mij. En ik ben haar dankbaar voor haar hulp, voor haar advies. We hebben onze relatie opgebouwd op begrip en vertrouwen, op beleefdheid, het vermogen om compromissen te sluiten en ons in andermans plaats te verplaatsen. En ik zal niemand toestaan deze band met haar te verbreken. Deze vrouw heeft mijn man gebaard, en daarvoor heb ik al respect voor haar. Ze heeft hem opgevoed als een vriendelijke, zorgzame, verantwoordelijke man, en daarvoor ben ik haar dankbaar.
De schoonmoeder is neerbuigend naar mij toe, en ik naar haar. Neem dus ons voorbeeld, en uw relatie met de moeder van uw man zal ook hartelijk en vriendelijk zijn!
Het originele artikel is hier geplaatst: https://kabluk.me/zhizn/ne-rugajus-so-svekrovju-voobshhe-hotya-uzhe-davno-v-brake.html
