Onlangs hoor je van vrouwen die hun vijftigste verjaardag al hebben gevierd dat ze niet gaan trouwen. Het lijkt erop dat de jeugd is verstreken, de echtgenoot is vertrokken / gescheiden / overleden, de tijd is verstreken en zijn wonden genezen, het kan weer door het gangpad zijn. De ouderdom alleen is tenslotte saai, oninteressant en waarschijnlijk dom. Zoals ze zeggen, een persoon heeft een persoon nodig! De kinderen zijn volwassen geworden, en ze hebben geen moeder meer nodig, vooral geen ouder wordende, hebben allemaal hun eigen gezin, hebben kinderen, een carrière. Maar waarom heeft dan niemand haast om te trouwen?
En weer kwam ik een post tegen van een vrouw. Svetlana is 57 jaar oud, ze is getrouwd, de kinderen zijn volwassen en ze besloot haar eigen geluk op te bouwen. De eerste echtgenoot stierf lang geleden, en nu trok de duivel haar om opnieuw te trouwen. Het gebeurde een aantal jaren geleden. Een interessante man, een gepensioneerde militair, goed verzorgd, kinderen zijn volwassenen, gescheiden, heeft zijn eigen huis. Hij is even oud als Svetlana.
Svetlana werd in principe niet geleid door het geld van een man, ze is zelf een rijke vrouw. Het is gewoon dat eenzaamheid haar begon op te eten, zelfs haar geliefde kat was niet langer gelukkig. Dus die man, zijn naam was trouwens, Nikolai, zo mooi het hof gemaakt, sprak mooie woorden. En Svetlana dacht: waarom niet. Ik dacht dat het mooi zou zijn om oud te worden met mijn Kolenka, ze zouden rusten, reizen en samen plezier hebben. Ze had zoveel plannen voor de toekomst. Maar alles bleek totaal anders te zijn dan de vrouw dacht.
Na de bruiloft verhuisde Svetlana naar Nikolai en begon haar appartement te verhuren. Na een tijdje kreeg ze er grote spijt van. Ten eerste had de man geen plannen om op zijn oude dag een voorbeeldige familieman te worden. Hij had geen haast om niets in huis te doen, niet te vragen om een plank te spijkeren, noch te wassen, zelfs maar dingen in een typemachine te stoppen en ze dan op te hangen. En Nikolai begon de vrouw ook te dwingen om voor zijn voeding te zorgen, en dit is het berekenen van calorieën, het selecteren van producten, allemaal gestoomd, in de oven. Was dit waar Svetlana op had gehoopt? Eerst schonk ze er geen aandacht aan, maar daarna veranderden haar dagen in afschuw.
Ten tweede begon Svetlana haar kinderen en kleinkinderen minder vaak te zien. Nikolai zei dat ze een pauze moesten nemen van de zorgen van hun ouders, en nu al voor zichzelf kunnen leven. En zo was het, hij leefde voor zichzelf, las kranten en keek de hele dag tv, en Svetlana was bezig met het huishouden. En de laatste druppel was de verschijning van zijn kleinzoon in Nikolai's appartement. De verrassing van de vrouw kende geen grenzen toen haar man zei dat de jongen nu bij hen zou wonen. Hij is een eerstejaars, zijn ouders zijn op zakenreis geroepen en hij zal bij hen moeten wonen. De jongen werd veilig op de schouders van zijn grootvader gegooid en hij besloot de zorg voor de student op de schouders van zijn vrouw te schuiven.
En weet je waarschijnlijk wat een eerste klasser is? Maak hem 's ochtends wakker, breng hem naar school, geef hem te eten, maak een wandeling, doe zijn huiswerk met hem. En het zou prima zijn om die van jezelf te hebben, lieverd, en dan ook nog een vreemde, en Svetlana heeft zelf twee kleindochters van de tweede klas. De vrouw zou op haar oude dag niet voor moeder spelen en opnieuw kinderen opvoeden. En nu is haar leven een echt zwaar werk geworden.
Wat voor soort reizen zijn er? Het paar ging niet verder dan de datsja, en Svetlana leefde zelfs vóór dit huwelijk zo gelukkig, op haar gemak, deed wat ze wilde, leefde volledig voor zichzelf. En toen trok de duivel haar naar het kadaster!
Het blijkt dat haar leven na het huwelijk alleen maar erger werd. Huishoudelijke zorgen zijn veel meer geworden, er is minder tijd voor zichzelf, en ook een last in de vorm van andermans kleindochter en echtgenoot, die besloten om aan de juiste voeding te doen. Svetlana begon steeds meer na te denken over echtscheiding.
Ik weet niet hoe dit verhaal eindigde, maar ik denk dat het einde duidelijk is. Weet je, slimme jongens zeggen dat het voor vrouwen na 50 jaar veel moeilijker is om te trouwen. Waar vertrouwen ze op, statistieken? Weet je waarom vrouwen volgens de statistieken minder snel trouwen op de leeftijd van 50 jaar? Niet omdat ze niet worden ingenomen. En omdat ze het niet nodig hebben! Waarom hebben ze op hun oude dag zulke aambeien nodig?
Het originele artikel is hier geplaatst: https://kabluk.me/zhizn/pochemu-zhenshhiny-posle-50-let-redko-vyhodyat-zamuzh.html
