Op een dag nam een klein kind een volwassen beslissing. Ze besloot haar eigen moeder in de steek te laten en bij een vreemde vrouw te gaan wonen.
Gedurende de twee maanden dat het meisje bij de leraar Zeynep woonde, leerde ze wat moeders liefde en genegenheid zijn.
Maar het geluk duurde niet lang ...
Shula had geen dochter nodig, ze hoefde niet in de ogen van haar voormalige buurvrouw te vallen, omdat ze tranen vroeg om haar Melek mee te nemen.
Shule gaf geen moer om de gevoelens van haar eigen kind, ze trok haar uit een kalm en gematigd leven en besloot dat het kind bij zijn eigen moeder moest wonen en ongeacht onder welke omstandigheden.
Het meisje bleek een pion te zijn in een smerig spel.
Als je wilt, kun je een korte video (gratis) bekijken:
Melek wilde haar lot niet verdragen, voor haar was er nog maar één moeder - Zeynep. En met Shule sprak Melek niet eens. Melek wachtte op het juiste moment om Zeynep te bellen.
Shule probeerde voor de liefde en het vertrouwen van haar dochter te zorgen. Maar ze deed het slecht.
Op een dag betrapte Shule Melek met een telefoon in haar handen en besloot er een einde aan te maken. Shule pakte Melek bij zijn mouw en sleepte hem naar het politiebureau.
Toen ze het kantoor binnenkwam, zei Shule dat ze een verklaring wilde schrijven tegen de vrouw die haar kind had ontvoerd.
Melek kon niet toestaan dat Zeynep gevangen werd gezet. Op dat moment sprak ze het eerste woord sinds de dag van haar terugkeer.
- Moeder! Kom op mam, ik heb zo'n honger. Koop me een simit.
Shule heeft Zeynep niet aangevraagd. Ze besloot dat het verleden in het verleden was, en haar dochter werd dezelfde.
Vanaf die dag werd Melek echt aanhankelijk en gehoorzaam. Shula slaagde erin de liefde van zijn dochter terug te chanteren.
Maar wat er op dat moment in de ziel van het meisje gebeurde, interesseerde haar niet.
