Als je iemand borsjt wilt koken of schnitzels wilt bakken, moet je weten dat er niets goeds zit in zo'n plotseling verlangen! Dit is een elementair syndroom van de gastvrouw, namelijk de vrijwillige last van het dagelijks leven.
- Ik wil gewoon baren en kinderen opvoeden.
- Ik heb er altijd van gedroomd om heerlijke diners te koken voor mijn man!
- Het is een vrouw die moet koken, strijken, wassen en schoonmaken, een man zou dit niet moeten doen.
Hoe denk je dat een vrouw eruitziet als ze hem verslijt? Een jong meisje dat is opgegroeid in een patriarchaal gezin? Of misschien een dorpsvrouw met een lange vlecht en een schort? Of misschien een beruchte dame die denkt dat ze met iets anders niet eens een arme boer zal kunnen aantrekken? Dus nee! De meeste van onze Russische vrouwen denken van wel. Ze zijn succesvol, tussen de 25 en 40 jaar oud, en hun hoofden zijn helemaal niet patriarchaal.
Ze werken, reizen, hebben plezier met vrienden, en ze zijn ook erg mooi, goed verzorgd en zelfvoorzienend. En weet je, ze missen de tijd dat ze geen uur borsjt voor hun man moesten koken of dromen ervan degene te ontmoeten die ze zullen dienen. En dus, zo lijkt het, zouden mannen in de rij moeten staan voor zulke personen. Maar het was er niet. Ja, ze hebben het meesteres-syndroom en ze zijn klaar om het hele leven in eigen handen te nemen. Maar ze hebben hun eigen eisen voor mannen.
Dit is wat een man naar hun mening waardig is:
Met een goedbetaalde baan
Ja, veel succesvolle vrouwen stemmen ermee in hun baan op te zeggen in het belang van een man die taarten gaat bakken, en hij zal ze op zijn beurt van top tot teen voorzien.
Heel sterk
Inderdaad, waarom zouden ze zwak zijn? De uitverkorene moet sterk zijn, een soort Viking, een krijger, zodat er niets engs naast hem is. Het is zijn zaak om geld te verdienen en het gezin te beschermen. Het zou ook fijn zijn als hij stil was, zonder emotionele behoeften en problemen. Nou, de rots is rots.
Begrijpend en liberaal
Zodat hij geen controle heeft, de uitgaven niet beperkt, niet vals speelt en zelfs niet naar andere vrouwen kijkt. Hij moet flexibel zijn in communicatie, begripvol zijn, met een vrouw meegaan om te bezoeken, naar tentoonstellingen, naar restaurants, haar moeder niet schoonmoeder noemen, maar moeder, en in het algemeen huilen van geluk dat hij zo'n vrouw heeft.
Dus al deze vrouwen staan klaar om hun carrière op te geven, het feminisme te vergeten en zich volledig over te geven aan zo'n man! Hiervoor kun je een driegangendiner koken, elke dag de vloeren wassen, de afwas voor hem schoonmaken. Hij is het waard! En dan begrijpt hij het, en als de echtgenoot moe wordt, zal hij een schoonmaakster inhuren.
Over het algemeen een soort patriarchaat zonder zijn nadelen. Maar het lijkt erop dat zo'n relatie helemaal niet kan bestaan. Over hen dromen is als een eenhoorn willen zien. Dus deze vrouwen met het hostess-syndroom leven in onrealistische verwachtingen en herhalen dat "er geen normale mannen meer zijn", "er zijn alleen squishies in de buurt", enzovoort.
Een beetje tijd verstrijkt, en dat "waardige" komt nooit samen. Begint ontevredenheid over zichzelf, de wereld, afgunst van vrienden die al honderd jaar getrouwd zijn. Er is een soort cynische houding tegenover mannen. En dan komt er een over het algemeen goede man opdagen. Het werk is geen ijs, maar het gaat, wordt bovengemiddeld, geen miljonair, maar ok, natuurlijk, geen Viking, maar over het algemeen niet slecht. En ze beginnen ermee te leven, en er is een meesteres-syndroom, dus de dames laden zichzelf op met het dagelijks leven en huishoudelijke taken.
Gelukkig kunnen al dergelijke vrouwelijke problemen nu gemakkelijk worden opgelost met behulp van competente psychotherapie. Maar zijn we het er allemaal meteen over eens om af te komen van giftige illusies die vertrouwd en vertrouwd zijn geworden?
Het originele artikel is hier geplaatst: https://kabluk.me/psihologija/sindrom-hozyajki-dlya-chego-zhenshhiny-sami-nagruzhajut-sebya-bytom.html
