Guynul zat gedurende 24 lange jaren in de gevangenis voor de moord op haar eigen echtgenoot. Guynul werd lange tijd de mogelijkheid ontnomen om haar enige dochter groot te brengen, en na het verlaten van de gevangenis gaf het lot haar een tweede kans. Zeynep was er, hoewel ze Guynul op een afstand hield. Maar dit was ook een genot voor Guynul.
Maar toen Zeynep erachter kwam waarom haar moeder in de gevangenis zat, kon ze het haar niet begrijpen en vergeven.
Zeynep heeft Guynul uit haar leven gewist. En zonder Zeynep in Istanbul had Guynul niets te doen.
Guynul besluit naar haar rustige geboorteplaats te vertrekken, maar daarvoor besloot ze het graf van haar man Mustafa te bezoeken.
Bij het graf aangekomen, zei Guynul dat hij de zonden die hij had begaan nooit zou wegwassen. Niet om vergeven te worden voor de wreedheden die zij en haar dochter moesten doorstaan.
En later voegde Guynul eraan toe dat ze het jammer vond dat ze het zelf niet durfde en hem niet had vermoord.
- Je graf raakt de wiet niet eens.
Guynul vertrok naar haar geboorteplaats en logeerde bij een jeugdvriendin. Maar later vond Jahida haar en vroeg om terug te keren.
We zijn als twee vleugels voor Zeynep. Als je hem één vleugel ontneemt, kan hij niet opstijgen.
Guynul kon Zeynep niet de hele waarheid vertellen over die ongelukkige dag. Maar ze besloot er nog te zijn, ook al wil Zeynep het niet.
