Onder de USSR leerden we geld te sparen voor een regenachtige dag, ons gelach in te houden zodat we morgen niet zouden huilen, en ook ons schuldig te voelen voor het feit dat we nu vrij, sereen en gelukkig zijn. "Hou op met liegen - je moet eruit!", "Wat als er morgen iets gebeurt!", "Onhandig voor de buren!", "En wat zullen de mensen zeggen!" - dit alles komt uit ons Sovjetverleden! Het is moeilijk om de schep van de kop te verwijderen, erg moeilijk!
Als ik thuiskom uit de winkel, is iedereen zo opgewonden om nieuwe kleren te passen en thee te drinken met alleen heerlijke snoepjes die ik heb gekocht dat de kinderen de boodschappentassen al van me af pakken, het snoep uitpakken en de kleren aantrekken die ik trouwens voor gekocht heb jezelf. En ze doen niets slechts, maar ik word zenuwachtig! Waarom? Omdat ik in de USSR ben geboren, en toen waren nieuwe dingen, zoals dure snoepjes, een zeldzaamheid, en ze moesten worden verzorgd en gekoesterd!
Weet je nog wat er als eerste werd gegeten van het nieuwjaarscadeau? De meest smakeloze, en aan het einde was het al de beurt aan chocolaatjes. In onze dressoirs stonden potten met erwten, maïs, mayonaise "in afwachting" van een verjaardag of nieuwjaar.
Voor mijn ogen liggen nog steeds vinylplaten en cassettes voor een reel-to-reel bandrecorder, een stapel boeken op de planken, boodschappennetjes en andere Sovjetattributen. Ik bedoel niet te zeggen dat ik niet tevreden ben met mijn verleden. Ja, in onze jeugd was alles niet zo, we leefden volgens de regels, we liepen in de rij, we probeerden goed te zijn, zodat ze niet slecht over ons spraken, we probeerden in alles te slagen. Maar het leven in de USSR was nogal gespannen. We hadden praktisch geen rust, omdat we constant iets nuttigs nodig hadden om onze vrije tijd te besteden. Dus we zijn niet gelukkig opgegroeid!
Het leek onze ouders dat gelukkig zijn op de een of andere manier onfatsoenlijk was. En liefde was niet bijzonder welkom. Er was meedogenloosheid, veeleisendheid, en al mijn echte gevoelens moesten op slot. Openbaar geluk was belangrijker dan persoonlijk geluk. Mensen werkten voor de Unie. En er was geen zin in het leven, de betekenis lag alleen in de arbeidsproductiviteit! En dit leven in afwachting van de "Heldere toekomst", stond het gewoon niet toe om hier en nu van het leven te genieten. En wij kinderen zijn ingeënt. En ze hebben het echt bijgebracht! Nu hebben wij, al volwassenen met een Sovjet-jeugd, een soort immuniteit voor geluk. We leven nog steeds in een soort van spanning, hoewel de USSR niet langer 30 jaar oud is!
Het is zo moeilijk voor ons om al deze Sovjet-stereotypen te overwinnen, we zijn niet in staat om afstand te doen van onze complexen en angsten. En ik voel me nog steeds schuldig omdat ik ergens blij mee ben, iets duurs heb gekocht en het niet uitstel voor een regenachtige dag.
Zelfs psychologen zeggen: "Houd eerst van jezelf!" Maar hoe doe je dit als we dit in de kindertijd niet hebben geleerd? We luisterden naar onze ouders, lazen Sovjetboeken, we geloofden in een ‘mooie toekomst’. En hoe kunnen we onze kinderen nu leren van zichzelf te houden? Hoe kunnen we dit leren?
En ik besloot met mezelf te vechten. Als ik nu van chocolaatjes hou, zal ik ze kopen, geen karamels, die goedkoper zijn. Ik wil niets doen op mijn vrije dag - ik zal niet eens een vinger opsteken. We begonnen te eten van een mooie en dure set schalen, in plaats van het op te slaan voor een speciale gelegenheid! Als je leest - dan alleen voor je plezier, als je van je kinderen houdt - dan zonder enige voorwaarden en verwijten!
We moeten leren geluk te voelen! Iedereen is de overblijfselen van het Sovjetverleden al beu, nu is het tijd om te zoeken naar redenen voor zelfs de geringste vreugde, het is tijd om te leren gelukkig te leven!
Het originele artikel is hier geplaatst: https://kabluk.me/zhizn/sovetskoe-detstvo-pochemu-nas-ne-nauchili-byt-schastlivymi.html
