Lydia Fyodorovna is al ouder dan 60, ze is een beetje ziek. En dus had ze geen brood meer en besloot ze haar buurvrouw te vragen het te kopen. Maar toen veranderde ze plotseling van gedachten en at ze zonder brood. Dit liet haar niet hongerig achter, en de wereld stortte niet in. Het belangrijkste was dat haar hart gemakkelijk was, omdat ze niemand om iets vroeg.
De vrouw had al een hele tijd een vergelijkbare situatie. Ze had geen melk meer en ze kon niet naar buiten, alweer om gezondheidsredenen. En dus vroeg ze haar buurman om haar melk te kopen, ze weigerde niet, alleen bracht ze melk op een dag. Ze rechtvaardigde zichzelf toen dat ze gewoon geen tijd had, dat ze niet naar Lydia Fyodorovna kon rennen. En ze wachtte en wachtte nog steeds, maar deed het zonder melk en stierf niet.
En toen besloot de vrouw dat het niet de moeite waard was om de principes van haar persoonlijke onafhankelijkheid te schenden. Dat wil zeggen, ze besloot niemand anders om iets te vragen. Ze was er zeker van dat haar leven op deze manier interessanter en zelfs gemakkelijker zou worden!
Lydia Fyodorovna herinnerde zich hoe ze op school op de een of andere manier haar onafhankelijke werk in de wiskunde kopieerde van haar uitstekende klasgenoot. En de waarheid werd onthuld, wat een zeer onaangename situatie werd, en voor beide meisjes.
Zelfs toen begon de jonge Lidochka het principe van haar onafhankelijkheid te cultiveren. Het principe was dit: vraag niemand om iets, je kunt vragen wanneer het leven van jou of iemand anders ervan afhangt.
Lydia heeft nooit geleend. Er was niet genoeg geld, ze probeerde op de een of andere manier voedsel uit te rekken, liep, in plaats van het openbaar vervoer te nemen, een nieuwe blouse, lippenstift en een portie ijs. Hoewel Lida wist dat ze haar vrienden altijd om geld kon vragen, en ze haar niet zouden weigeren. Maar waar gaan ze op dit moment aan denken?
Het is onmogelijk om de gedachten van een persoon te kennen; het kan jammer zijn om hem geld te geven. En zo'n verzoek kan de schijn wekken van een soort interne onvrede bij de lener.
Lydia was er altijd zeker van dat je alleen iets kunt vragen waar je heel moeilijk zonder kunt. Je kunt soep eten zonder brood en pasta zonder boter, in plaats van iemand te vragen. Zodat u rustig kunt slapen. Je moet mensen niet over kleinigheden dwingen, als er een mogelijkheid is om het zonder iemands hulp te doen, waarom zou je het dan niet doen!
Als op vakantie, zeg 8 maart of nieuwjaar, kinderen, vriendinnen, familieleden niet bellen, dan hoeft u er niet om te vragen. Je kunt gewoon thuis blijven en het feest zelf vieren. Of kijk gewoon tv, lees een boek, alleen op zulke momenten hoef je geen medelijden met jezelf te hebben.
Het is erg belangrijk om geen medelijden met jezelf te hebben. Het is duidelijk dat er verschillende gedachten in mijn hoofd zullen ronddraaien, zoals: "Ik heb ze gebaard, maar ze hebben me niet eens gebeld", enz. Maar u moet nadenken over het feit dat wrok voortkomt uit wanhoop. Als je op zulke momenten medelijden met jezelf hebt, komt er wrok, die niet alleen de relaties met mensen vernietigt, maar ook je eigen gezondheid.
We moeten proberen om niemand om iets te vragen, en dan zeker de Almachtige te bedanken voor het feit dat hij ons in staat heeft gesteld om rustig zonder dergelijke verzoeken te doen.
Zodra iemand van iemand leert en nergens om vraagt, zal datgene waarvan hij droomde of wat hij zo hard nodig had, onmiddellijk naar hem toekomen. Lidia Fedorovna vierde vorig jaar haar zestigste verjaardag en ze besloot dat ze de mensen nergens om zou vragen. Ze weet dat als je iets vraagt, het zo moeilijk wordt in haar ziel, op de een of andere manier walgelijk. Als je het kunt doen zonder te vragen, is een zuiver geweten de hoogste beloning.
Denk je dat de vrouw gelijk heeft? Of zegt ze haar grieven, omdat ze het al eens vroeg, en alles erg slecht afliep?
Het originele artikel is hier geplaatst: https://kabluk.me/zhizn/ne-nado-nichego-i-ni-u-kogo-prosit-dazhe-u-detej.html
