Om de een of andere reden wordt algemeen aangenomen dat degene die vals speelde altijd de schuld is. Niemand houdt er rekening mee dat beide altijd de schuld zijn.
En ik ga nu niet over geliefden, maar over wie bedrogen werd.
Elke persoon die de knoop doorhakt, plant geen verraad en denkt dat hij de persoon zelf heeft gevonden.
Na verloop van tijd verandert alles, worden relaties slechter, mensen maken ruzie, maken ruzie en kunnen het niet eens worden over fundamentele zaken.
Als mannen duidelijk genoeg zijn in hun gedrag, dan regelen vrouwen "zoektochten", raadsels en intriges. Hieruit trekken de echtgenoten weg en hier verschijnen de geliefden.
En dus, wat zijn de redenen voor valsspelen is niet gebruikelijk om te bespreken:
1. Emotionele mishandeling.
Dit is marteling met stilte, met voorbehoud. Dit put mensen moreel uit en vervreemdt ze. Het zwijgenspel is kenmerkend voor vrouwen, maar ook mannen zondigen hiermee.
Vrouwen zijn dus beledigd en maken duidelijk dat ze niet van plan zijn te communiceren totdat de man zich realiseert dat hij ongelijk heeft.
Mannen zwijgen, omdat ze hun woede niet willen wegnemen, het is gemakkelijker voor hen om zich tot een minimum aan communicatie te beperken en te wachten tot de storm afneemt.
En hoe kan een man begrijpen dat hij ongelijk heeft als hij er niets over wordt verteld? Hoe kan een vrouw begrijpen dat haar partner tijd nodig heeft om af te koelen?
Voor elke poging om te spreken, moet u de reden achterhalen of zelfs uw excuses aanbieden, want het is niet duidelijk wat, de echtgenoten uit onverschilligheid tegen een muur aanlopen, en er is geen andere keuze dan advies en steun te zoeken iemand anders.
En de adviseur en ondersteuning kunnen in de toekomst geliefd worden.
2. Ontkenning van intimiteit.
Toen je net een relatie begon, gebeurde dit vaker. Na verloop van tijd dooft het vuur en dit overkomt iedereen. Iemand na een jaar, iemand na 5 jaar, maar dit moment komt. Hier is niets mis mee, de echtgenoten rennen hierdoor niet naar verandering, het kost te veel tijd, moeite en geduld.
Maar wanneer je iemand bewust afstoot en hem zo straft, begint hij onwillekeurig te denken dat je niet langer van hem houdt, dat je niet langer in hem geïnteresseerd bent. En hij gaat op zoek naar bevestiging van zijn aantrekkelijkheid en ‘wenselijkheid’ erbij.
En in de regel vindt hij het.
3. Onverschilligheid.
Elke persoon moet soms worden geluisterd, begrepen, betreurd, gestreeld en verteld wat een fijne kerel hij is. In het huwelijk vervaagt het concept van dankbaarheid na verloop van tijd en nemen mensen alles als vanzelfsprekend aan, en vinden ze het niet nodig om elkaar te bedanken, prijzen en steunen.
En het zou prima zijn als ze gewoon niet bedankten, dus de verwijten beginnen binnen te stromen, als reactie op wat niet is gedaan, en het goede wordt genegeerd of, erger nog, zoiets als - "Ja, ik wacht al een maand! Eindelijk! Honderd jaar moet je wachten op iets van jou "of je doet alles zelf, met de woorden:" Ja, je bent een nutteloos persoon, je kunt er niet op wachten! "
Dergelijke situaties dwingen mensen om contact op te nemen met degenen die hen prijzen en bedanken.
En deze mensen worden vaak geliefd.
De conclusie van alles wat er is geschreven is dit: het is niet nodig om iemand dood te loven en "lief te hebben"! Wortel en stok zijn beide belangrijk, soms kun je beledigd zijn en stil zijn en iets weigeren.
MAAR!
Kom hier niet te vaak mee, leer praten en onderhandelen. Schreeuw niet, schandaal niet, maar spreek kalm. Luister, begrijp, accepteer. Bedenk hoe je verliefd op elkaar werd en waarom.
En denk nooit dat de ander beter zal zijn, alle echtgenoten gaan door een fase van walging en verdrinken in conflicten. Maar alleen degenen die dit alles hebben weten te overleven, kunnen echt gelukkig zijn.
