Oh, dit zijn onze vrouwencomplexen! Soms zijn ze zo uitgevonden dat je het van buitenaf niet kunt begrijpen, maar hoe kan zoiets in je opkomen. Laatst schreef ik een artikel over dit onderwerp en het vond een geweldige reactie van de lezer. ik zou willen dat je dat kon om jezelf te leren accepteren, dat is het belangrijkste. Daarom breng ik regelmatig het onderwerp zelfrespect, complexen en onze vrouwelijke psychologie aan de orde. In de commentaren vroegen ze om door te gaan met het onderwerp - ik heb niet gewacht.
Laten we onszelf toestaan onszelf te zijn. Niet perfect zijn. Wees anders dan de Instagram-foto. Ja, soms zijn het foto's, niet de realiteit. Het leven is één, en het hangt alleen van jou af of je berucht en ongelukkig zult zijn, of jezelf meer toestaat.
Hoeveel hangt af van zelfacceptatie en charisma. We hebben allemaal een vriend die verre van de standaard is, maar tegelijkertijd gewoon verdomd aantrekkelijk en de aandacht trekt als een magneet. Is het niet?
Dunne benen
Dit complex komt me bekend voor. Er was eens, ik weet niet eens meer hoeveel, ik de hele zomer in gesloten broeken heb doorgebracht vanwege de dunne benen. Ik herinner me dat ik toen maar één zomerbroek en een paar spijkerbroeken had - en terwijl mijn leeftijdsgenoten in korte broek rondrenden, zweette ik echt in spijkerbroek. Want ik hield absoluut niet van mijn benen van een lucifer.
Dunheid is anders. We hebben verschillende lichaamsbouw, verhoudingen en de vorm van onze botten. Iemand is meer model dun, iemand is erg asthenisch en ongezond. En ik was altijd geïnteresseerd in één vraag - waarom is het onfatsoenlijk om tijdens een vergadering te zeggen "hoe dik je bent", maar "je wordt niet weggeblazen door de wind / je man voedt je niet / je wordt heel snel een transparante normaal" voor velen?
Als je erg dunne benen hebt en er is absoluut niets dat je eraan kunt doen, accepteer ze dan. Hou van jezelf!
Enkel te smal of te breed
Zelfs op zulke momenten moet je jezelf kunnen verwijten. Enkel. Ik kan me helemaal niet herinneren dat ik ooit mijn aandacht op dit moment richtte, kijkend naar iemand. Nou, smal, nou ja, breed - dit gaat meer over een kenmerk van de structuur, iets over een soort nadeel.
Hoeveel vrouwen van verschillende leeftijden zijn echter bezig met hun "niet zo" enkels! Sommige mensen houden niet van het grote verschil tussen de kuit en de dunne enkel. Anderen zijn complex vanwege het feit dat er geen dergelijk verschil is, het been is zelfs op de smalste plaats breed. Zowel zij als zij beschouwen het als hun plicht om hun benen te verbergen. En als de dresscode dit niet toestaat, als op het werk bijvoorbeeld een rok verplicht is, ervaren ze moreel ongemak.
Ze dromen van mooie jurken, maar kunnen die niet betalen. Vanwege zo'n gekunsteld complex. Meisjes, meisjes, vrouwen! Loop vandaag over straat en zie, we worden omringd door totaal verschillende mensen met verschillende kenmerken. En velen geven helemaal niets om redenen voor complexen. Jurken worden niet alleen gedragen door meisjes met perfecte benen.
En als de benen perfect zijn, en de neus groot is, of is er een licht schuin oog? Verberg jij ook je gezicht? Hou van jezelf!
Cellulitis
Dit is waarschijnlijk het meest voor de hand liggende complex en je wist zeker dat het op deze lijst zou staan toen je mijn artikel opende. Cellulitis is niet alleen voor mensen met overgewicht. Degenen die weinig bewegen en sporten. Kan Mac, CFS of pizza niet weerstaan. Vrouwen met een goed voedings- en drinkregime, met een hoge activiteit, met een goede hormonale achtergrond, hebben ook cellulitis. En dat is oké.
Het onderwerp cellulitis verdient natuurlijk een apart artikel.
Een paar woorden ook over striae op het lichaam of de benen. Veel vrouwen haat hun lichaam vanwege striae. Eerlijk gezegd verdient zo'n zelfhaat de aandacht van psychologen. Bovendien vanwege striae. Ik ben erg blij dat het onderwerp steeds vaker wordt begrepen, dat hun aanwezigheid niet als iets gebrekkig wordt beschouwd, want dat is het echt!
Witte poten met blauw
De benen bruinen altijd erger en langer dan de bovenkant. Veel meisjes met een lichte huid, met de komst van warmte, schamen zich om een korte broek of een jurk te dragen vanwege de "blauwe benen". Oh ja, dit complex komt mij ook bekend voor uit de eerste hand. Het blijkt een soort vicieuze cirkel te zijn. Je schaamt je om je benen te ontbloten, je verbergt ze omdat ze bleek zijn. En ze zijn bleek omdat je ze verbergt. Welke uitgang?
Trouwens, ik zonnebaad helemaal niet. De zon is voor mij gecontra-indiceerd en ik ben erg blij dat ik van mijn blanke huid hou. Soms wil ik het echter voor de verandering een beetje goud. Hiervoor zijn al lang zelfbruiners uitgevonden. Een paar jaar lang werd ik gered door druppels van Clarence, die nu erg moeilijk te vinden zijn (of helemaal niet?). Ik zou aanraden om de St. Moriz, geen publiciteit, om zo te zeggen. Maar het geeft net zo'n merkbaar bruiningseffect.
Het belangrijkste is om het toe te passen zorg ervoor dat je hun wanten gebruikt. Het toepassingsgebied moet de dag ervoor goed worden geschrobd. Ik heb nog een trucje - voordat ik de mousse aanbreng Ik breng een voedende crème aan op mijn huidvooral op droge gebieden. En na een half uur ergens mousse. Het komt dus niet in strepen en vlekken naar beneden. Ik breng het 's nachts aan, het kan het beddengoed verven! Dus ik slaap in mijn pyjama. Als er iets is, wordt het er met een knal afgewassen. 's Morgens ga ik douchen en alles is in orde.
Bedankt voor je aandacht en likes! Hou van jezelf. Accepteer jezelf. Leer in harmonie met jezelf te leven. Alles komt zeker goed! Link naar vorig artikel - hier.
