Mamotherapie: wat te zeggen tegen een kind als hij ziek is?

Het punt is dat tot zes jaar een kind zijn 'ik' vormt. En dat gebeurt vooral op basis van het observeren van het gedrag van ouders, hun reacties. Het is de nabije omgeving in deze periode die zijn spiegel wordt. Bovendien leest de baby niet alleen verbale (verbale) informatie, maar ook non-verbale informatie.

"Ik zal je een voorbeeld geven. Moeder maakte ruzie met haar man, er ontstaat spanning in haar lichaam, in gedachten speelt ze constant het conflict opnieuw af, woede en agressie in bedwang houdend. Tegelijkertijd moet ze voor de baby zorgen. Ze kan naar hem glimlachen, zeggen hoe goed hij is, maar het kind zal haar spanning voelen en hij kan koorts hebben. Hij begint met zijn lichaam te reageren zoals zijn moeder had moeten reageren: niet om emoties te bedwingen, maar om 'het niveau te verhogen', bijvoorbeeld door zijn ontevredenheid te uiten, zijn grenzen aan te geven. Kinderen kopiëren hun ouders of handelen in strijd met hen. In dit geval laat het kind zien wat de moeder onderdrukt ”,

instagram viewer

- legt de deskundige uit.

Dit voorbeeld beschrijft: de psychosomatische aard van het verschijnen van temperatuur (psychosomatica bestudeert de invloed van psychologische factoren op het optreden van lichamelijke ziekten). Tot haar zesde wordt ze vooral geassocieerd met haar ouders, daarna leeft het kind al zijn psychosomatiek. “Op deze leeftijd begint hij te scheiden van zijn ouders. Hij heeft zijn eigen houding ten opzichte van conflicten, - legt Yanina Danish uit. - En daarom veranderen kinderen vaak veel. Ze zeggen dat ze ontgroeien, maar in feite kunnen ze de reacties van hun ouders gewoon al aan."

Geef jezelf niet overal de schuld van

Is het de moeite waard om te zoeken naar psychosomatiek bij pijnlijke manifestaties bij een kind? Nee, vooral als de moeder weet wat de oorzaak is: ze zijn bijvoorbeeld op bezoek geweest waar de baby verkouden is en die van jou is ook ziek geworden.

"Maar als het snot uit het niets is ontstaan, ligt hun reden misschien in de onvergoten tranen van mijn moeder,"

- zegt Yanina Deens. Maar de expert waarschuwt dat je, voordat je zelf gaat graven, een arts moet bellen: "Hoe jonger het kind, hoe groter het gevaar dat de ziekte zich heel snel ontwikkelt."

Aan jezelf werken?

Onze "opgravingen" met Yanina Danish over langdurige allergieën bij mijn dochter.

I. D: Wat vindt u van de ziekte van uw dochter?

Ik: Schuldgevoel omdat ik haar een sterk allergeen heb gegeven, en irritatie van mezelf.

I. D: Wat wil je met deze emoties doen?

Ik: Op dit moment - niets.

I. D: Om het symptoom te laten verdwijnen, moet je het weggooien. Als de irritatie bijvoorbeeld hevig is, kun je het kussen verslaan. Als je rond wilt rennen met dit negatieve, betekent dit dat het op de een of andere manier gunstig voor je is.

Ik (na nadenken): Hoewel mijn dochter allergisch is, kan ik haar geen ander vaccin geven, waar ik erg bang voor ben. En trouwens, ze wordt elke keer ziek als we een vaccinatie op de kalender hebben.

I. D: Je hebt zo'n spel bedacht om vaccinatie te weigeren, de verantwoordelijkheid afgeschoven op je dochter: terwijl ze ziek is, doe je het niet. Dit is de positie van een klein kind. U moet beslissen of u uw kind laat vaccineren. Zo ja, wanneer dan? Welk uitstel geef jij jezelf?

Ik heb mezelf een maand uitstel gegeven, want na een allergie moeten er minstens 2 weken voorbijgaan voor vaccinatie. Precies na deze tijd verdwenen alle uitslag.

"Soms is het bewustzijn van de moeder voldoende om de onaangename symptomen van het kind te laten verdwijnen", zegt Yanina Danish. - In mijn praktijk was er een zaak. Een vrouw belde met een probleem: haar 5-jarige zoon had constant last van constipatie. Ik vroeg haar: op welk gebied van het leven beperk je jezelf sterk? Moeder antwoordde niet, ze zei alleen: "Ik begreep alles." De volgende dag belde ze terug met goed nieuws: 's ochtends ging haar zoon naar het toilet"

Als simpele bewustwording niet genoeg is en de moeder blijft bijvoorbeeld bang voor vaccinaties, dan raadt de psycholoog haar aan dit werk te doen.

1. De eerste stap is om in detail voor te schrijven waar je bang voor bent: complicaties, welke, enz.
2. Zoek daarna uit wat u kunt doen om ze te vermijden. Dit moeten specifieke stappen zijn: raadpleeg bijvoorbeeld een kinderarts, laat u testen, kies een kwaliteitsvaccin, enz.
3. Vervolgens moet u uw gevoelens opschrijven, als het kind zich nog steeds slecht voelt door de vaccinatie: "In mijn lichaam ontstaat ...".
4. Stel jezelf dan de vraag: hoe kun je jezelf helpen tijdens zulke onaangename emoties. Iemand wordt geholpen door meditatie, iemand wordt geholpen door te dansen. Het is belangrijk om deze echte beoefening van rust uit het hoofd te leren, zodat u deze kunt toepassen wanneer dat nodig is.
5. Stel een vraag aan moeders die je kent, wiens kinderen het vaccin goed verdroegen - in welke toestand verkeerden ze? Het antwoord zal ongetwijfeld zijn: "We hebben niet aan complicaties gedacht", "We waren niet bang." Vertel jezelf wat je zal helpen om er niet aan te denken.

U zult ook geïnteresseerd zijn om te lezen:

Er is een gratis hotline gelanceerd in Oekraïne om ouders te ondersteunen na de bevalling

Kinderziekten die kunnen worden veroorzaakt door psychosomatiek