Bij oudere mensen zorgen zelfs een licht verlaagd natriumgehalte in het bloed ervoor dat de hersenen in paniek raken en vreemde dingen doen. Oude mensen verliezen hun evenwicht tijdens het lopen, vallen vaak en breken hun botten.
Hersencellen voelen dat er weinig natrium in de buurt is, dat normaal gesproken water ernaast houdt. We waren het erover eens dat water dringt gemakkelijk door alle barrières in ons lichaam, en als er weinig zout tussen de zenuwcellen in ons hoofd zit, dan zal het water voor dit zout in de cellen omhoog klimmen en zullen ze als ballonnen barsten.
Daarom beginnen hersencellen al het zout dat onder de arm opduikt, zoals kalium en chloor, weg te gooien om het water op afstand te houden. Ze strooien, net als in die film, worstjes naar rechts en links om de tijgers van zichzelf af te leiden.
Dan houdt het vrije zout in de zenuwcellen op en in de volgende fase vliegen complexe organische moleculen naar buiten, ook die welke de werking van de hersenen zouden moeten verzekeren.
Of stel je voor dat het is als een overstroming die ons huis dreigt te overstromen. Als je niets anders bij de hand hebt, moet je een dam bouwen van dingen die je dierbaar zijn, zoals antieke meubels of een thuisbioscoop. Maar het water kan worden vastgehouden.
En bij een gebrek aan natrium gooien de hersenen veel nuttige dingen uit hun cellen, en dan werkt het slechter, valt tijdens het lopen en slaat met het voorhoofd op de grond.
Beschikbaar?
