Psychologen zijn er zeker van dat de haat van de moeder afgunst is. En afgunst kan je tot zeer slechte daden en woorden aanzetten. In het bijzonder is dit onderwerp ongelooflijk pijnlijk en onaangenaam als het gaat om de relatie tussen moeder en dochter.
Denk niet dat de haat van een moeder tegen haar dochter erg zeldzaam is. Het is alleen dat, zoals ik al zei, het niet gebruikelijk is om erover te praten, en niet elke moeder geeft zo'n houding ten opzichte van haar kind toe. Ze is een moeder, hoe kun je aan haar denken? Ze sliep 's nachts niet en gaf alles aan haar baby zodat ze niets nodig had. En je hebt het over een soort haat! Hoe kun je dat denken! Zijn ze aan het demonteren? Zeker! Als een moeder haar dochter voortdurend vernedert, beledigt, haar uiterlijk en capaciteiten veroordeelt, dan haat ze. En als hij haat, dan is hij jaloers!
Hier is het verhaal van Polina, die ook nooit geloofde dat haar eigen moeder haar echt kon haten. Als iemand anders, als een vijand, als een kwaadwillende. Polina begreep van kinds af aan dat haar moeder geen gemakkelijk persoon was, ja, een beetje onbeleefd, maar Polina hield van haar met heel haar hart. Ze deed haar best om haar moeder een plezier te doen met cijfers op school, maar om de een of andere reden toonde ze onverschilligheid. Polina was een heel mooi meisje en overal positief. Alcohol en sigaretten walgen van haar. Ze ging niet uit met de jongens, omdat ze dacht dat haar studie in de eerste plaats was. Er is gewoon niets om over te klagen, een zeer uitmuntend, gehoorzaam en intelligent kind!
Maar Polina's moeder vertelde haar veel. Zeer aanstootgevend, aanstootgevend, devalueerde vaak eenvoudigweg de successen van haar dochter en zei dat dit onzin of een tijdelijk fenomeen was. Mam verzekerde Polina dat haar succes niet lang zou duren, dat ze de volgende keer zeker iets verkeerd zou doen. Polina was beledigd, maar liep nog steeds naar voren en behaalde opnieuw succes.
Moeder maakte voortdurend scherpe opmerkingen over haar uiterlijk aan het meisje. Natuurlijk zei ze dat ze dit alleen uit liefde deed. En ook voor educatieve doeleinden, zodat de dochter niet trots wordt en naar perfectie streeft.
Maar een keer bracht de moeder Polina tot hysterie. En dit ondanks het feit dat het meisje altijd kalm en gehoorzaam was, maar deze keer kon ze zichzelf gewoon niet bedwingen. Polina werkte al alleen, kocht een jurk voor zichzelf, heel mooi, heel mooi. Het meisje stond voor de spiegel en bewonderde zichzelf, ze was in een nieuwe outfit, ongelooflijk delicaat en vrouwelijk. Maar de moeder zei meteen dat deze jurk niet geschikt is voor mensen die geen taille hebben, maar lelijke benen hebben, zoals Polina. Zoals, waarom zijn deze jurken, ze zullen niet helpen om het persoonlijke leven te vestigen, zelfs als je jezelf in een dure bontjas wikkelt - er komt niets van.
En Polina kon zich niet inhouden. Ze barstte in tranen uit en schreeuwde:
- Mam, hoe is het mogelijk, waarom haat je me zo?
Natuurlijk verwachtte Polina dat haar moeder haar zou omhelzen, er spijt van zou hebben, zich zou verontschuldigen, zou zeggen dat ze van haar houdt, dat ze haar het beste zou wensen. Maar dat gebeurde niet. Polina's moeder zei met een kalme maar zeer boze stem:
- Wat haat ik? Er is een reden! Omdat je 's ochtends niet eens make-up hoeft op te doen, je bent jong, je kunt je gewoon wassen en zaken doen. Voor het feit dat je niet regelmatig naar de kapper hoeft, laat je je haar los en is alles in orde, want het is glanzend en dik. Voor niet naar een schoonheidsspecialiste hoeven, rimpelinjecties injecteren, niet naar een masseur hoeven, omdat je geen cellulitis hebt, en niets hangt ergens! Ik haat het dat je niet eens moeite hoeft te doen, en mannen zullen nog steeds voor je zorgen! Je hebt het allemaal gratis gekregen, maar je hebt het niet verdiend!
Lange tijd somde haar moeder alle dingen op waarvoor ze Polina haat, en voegde er constant aan toe dat het meisje er nog steeds spijt van zal hebben en dat ze zal boeten voor haar leven ...
Na zo'n vreselijk gesprek pakte Polina gewoon haar spullen en begon een appartement te huren. Ja, het komt ook voor. Er zijn jaloerse moeders! In het begin houden ze van hun kind, maar wanneer de dochter begint te bloeien, nemen haat en afgunst de plaats in van liefde. Is het mogelijk om te concurreren met schoonheid en jeugd? Nee, daarvoor kun je deze schoonheid met je gedrag en woorden devalueren, je eigenwaarde vernietigen, vernederen, je hele leven verpesten!
Als je je realiseert dat je moeder je haat, hoe pijnlijk het ook is, zul je afstand van haar moeten nemen. Je zult geen contact kunnen maken. Loop gewoon weg en laat alleen goede herinneringen in je hoofd achter. Je geliefde is bezeten door duistere gedachten. Haat is afgunst, en het drijft je tot walgelijke daden en woorden...
Het originele artikel staat hier: https://kabluk.me/poleznoe/nenavist-materi-tema-na-kotoruju-ne-prinyato-govorit.html
