Ze vragen in de zin dat in vetweefsel er moeten bloedvaten zijn, en wanneer het vet naar een nieuwe plaats wordt overgebracht, zijn er nog steeds geen vaten voor.
Als je alles goed doet, zal het eerder wortel schieten.
Het is namelijk niet een stukje vet dat met volume en vorm wordt getransplanteerd, maar veel individuele vetcellen.
Wanneer de vetcellen op een nieuwe plaats komen, zullen ze hun oorspronkelijke buren een beetje verplaatsen en toegang krijgen tot de vaten.
Het is namelijk niet mogelijk om zomaar vet te injecteren. Vetcellen worden speciaal voor zo'n taak getraind en de sterkste worden geselecteerd. Zwakke rekruten worden weggegooid en verloren.
Ze probeerden dergelijke uit hun huizen getrokken cellen te ondersteunen met een portie insuline of iets anders, maar het bleek het beste te sorteren. Deze vetcellen werden eenvoudig gescheiden in een centrifuge.
Alle zwakkelingen veranderen in gelei tijdens het centrifugeren en de cellen zullen sterker bezinken. Dit zijn geharde en sterke dikke vrouwen. Ze worden weggenomen en in een deel van het lichaam gestoken om het een mooie vorm te geven.
In feite transplanteren artsen al meer dan 100 jaar vet van plaats naar plaats. Dus de techniek is uitgewerkt. Het vetweefsel is van plastic en mooi. Maar als er iets misgaat, kan zich een litteken vormen op de zachte plek waar het is getransplanteerd. Dit is slecht.
En samen met gewone vetcellen kunnen stamcellen, die ook in het vet zitten, per ongeluk op zachte plekken komen. Dit is niet erg goed in termen van het risico op het ontwikkelen van tumoren, maar tot nu toe lijkt het erop dat er niets ergs is opgemerkt.
Er was zelfs een idee dat als de stamcellen er toch komen, waarom ze dan niet apart in een reageerbuisje laten groeien, zodat ze helpers worden. We staan aan jouw kant dit onderwerp al aangeraakt. Lees de link.
Dit zijn de taarten...
