Bedenk eens, moeders zijn niet eeuwig. Op een dag zal de dag komen, en degene die je heeft gebaard, die je heeft opgevoed, zal gewoon voor altijd verdwijnen. En je zult alleen herinneringen aan haar hebben, en ook spijt hebben dat je geen tijd had om haar om vergeving te vragen voor gedachteloos gesproken woorden ...
We verwachten dit niet, denken er niet over na, soms lijkt het ons dat onze ouders op de een of andere manier eeuwig zijn of zoiets. Helaas is dit niet het geval. We zijn allemaal stervelingen. Denk er over na! Op een dag zal moeder dat niet zijn, en je beledigt haar met zulke zinnen!
"Ik heb nu geen tijd"
Ooit droeg mijn moeder je 9 maanden onder haar hart, misschien heeft haar zwangerschap haar uit haar leven geslagen, misschien was het moeilijk en moeilijk. Toen was je een baby en sliep je moeder 's nachts niet bij je. Ze moest hard werken om je op de been te krijgen, om je naar school te krijgen, om bijles te betalen. Ze stond voor je op, kookte ontbijt, diner, schoongemaakt, gestreken, gewassen. Het was niet gemakkelijk voor haar. Ze luisterde naar je verhalen, verwarmde je met haar liefde, had medelijden met je, zorgde voor je. En heeft ze ooit op jouw verzoek tegen je gezegd: "Ik heb nu geen tijd"?
"Ik haat je"
En ze houdt van je, wat er ook gebeurt. Zelfs als je boos bent, zelfs als je niets hebt bereikt, zelfs als je maandenlang verdwijnt op zakenreizen.
"Dat eet ik niet."
Weet je hoeveel recepten mama heeft doorgemaakt om een gerecht te bereiden dat iedereen lekker zal vinden? En denk je echt dat het toegestaan is om te zeggen dat je haar eten niet lekker vindt? Mam heeft uren bij het fornuis gestaan, en je wilt het niet eens proberen?
"Je hebt me zo opgevoed"
Dit is hoe je het haar vertelt als je je realiseert dat je een fout hebt gemaakt. Natuurlijk is het makkelijker om niet beter te worden, niet te veranderen, maar om keer op keer fouten te maken, terwijl je je moeder de schuld geeft! Niemand weet hoe je de juiste moeder moet zijn, het staat nu vol met allerlei literatuur over een soortgelijk onderwerp, maar toch is elk geval individueel. Geef dus niet alles de schuld van je ouders, ze wilden toch een goed mens van je maken!
"Je hebt nooit van papa gehouden"
Hier kan de situatie te maken hebben met de scheiding van de ouders, of misschien is de vader niet meer in leven. Maar, ze hield van, als ze niet liefhad, zou je niet op deze wereld zijn!
'Dat klopt, je vader heeft je in de steek gelaten.'
Dat kun je niet tegen vrouwen zeggen! Wat er ook gebeurde, mijn moeder ervoer een breuk met haar vader zeer pijnlijk. Misschien huilde ze in het kussen terwijl je sliep, maar ze toonde haar zorgen niet aan jou. En je kunt je niet eens voorstellen wat er in haar ziel was. Beide partners zijn altijd verantwoordelijk voor het verbreken van relaties, je moet je moeder niet van alles de schuld geven, je moet helemaal niemand de schuld geven, dit is het leven!
"Mam, je begrijpt het nog steeds niet"
We worden allemaal ouder, soms is het moeilijk voor onze bejaarde moeders om het werk van een nieuw apparaat uit te leggen, en het is gemakkelijker om het af te wijzen. Maar je wist pas hoeveel werk het haar een keer kostte om je alles uit te leggen, je te leren lezen, schrijven, etc. En ze heeft je nooit afgewimpeld, niet één keer!
"Je leest heel weinig"
Fijn dat je zo van lezen houdt. Maar geloof me, je moeder heeft best veel gelezen in haar leven, in ieder geval vacatures of recepten!
"Mam, doe geen moeite, je hebt niet eens een opleiding gehad."
Of moest mama misschien op je passen in plaats van studeren? Misschien had ze geen tijd om te werken en te studeren omdat je gevoed moest worden?
"Mam, ik kom niet"
Op haar verjaardag, op nieuwjaar, op 8 maart... Maar ze wacht! Ze begrijpt dat je veel werk, zorgen en in het algemeen je eigen volwassen leven hebt, maar ze heeft alles van zichzelf aan je gegeven, haar jeugd gegeven om je op te voeden, maar je hebt weer geen tijd?
"Ik had het druk, dus ik heb niet gebeld."
En mama was zo eenzaam, of was ze ziek, en wilde op zijn minst woorden van medeleven van je, of ze had geen geld meer en wilde je vragen... op zijn minst een lening?
"Je hield niet van me"
Wat? Denk je serieus dat je moeder je niet genoeg liefde heeft gegeven? Ze hield van je zoals ze kon. Misschien natuurlijk niet zoals je het wilde, maar zeker met heel je hart!
"Iets wat je er slecht uitziet"
Allereerst is je moeder een vrouw. En ze kon zulke dingen horen als een mes in het hart! Houd je niet van haar rimpels en wallen onder haar ogen? Nou, dan misschien een bezoekje brengen aan de schoonheidsspecialiste?
"Ik kom niet naar je toe op vakantie, ik heb een kaartje naar de zee genomen"
Mam begrijpt dat je naar de zee wilt, maar ze wil je zo graag zien, je kinderen. En zijzelf was op zee?
"Je hebt mijn hele leven verpest"
Nu is het zo modieus om te praten over een 'giftige moeder'. En onder dit concept schuiven ze nu al alle vrouwen op een rij. Wat heeft je moeder precies met je gedaan? Probeer haar niet zo te beledigen!
Je hebt maar één moeder! Maak niet de fout om jezelf de rest van je leven de schuld te geven!
Het originele artikel staat hier: https://kabluk.me/poleznoe/eti-frazy-obizhajut-nashih-mam.html
