"Een olijf zonder strik is geen olijf"...
Een van de vervelendste dingen in de Russische volkskeuken is de toevoeging van overal en altijd uien of verse kruiden. Dille, peterselie, koriander, frisbittere groene ui of krachtige ui - dit alles is ontworpen om de salade te proeven en hem nog "luxer" en "malser" te maken, zoals ze op culinaire fora zeggen. Het is niet hetzelfde zonder hen. Hoe zit het met compote? Zonder compote is het al mogelijk, zonder uien - het is onmogelijk.
Ik was dit kenmerk van onze vrouwen bijna vergeten, totdat ik voor het nieuwe jaar in het Sochetaizer Instagram-account (@sochetaizer) opmerkingen las onder het klassieke Olivier-saladerecept. Het recept riskeerde zonder uien en kruiden, wat veel Russische gastvrouwen boos maakte.
Om bewijs te leveren, voeg ik ze toe aan het dossier.
Terwijl ik door deze ui-dille pre-nieuwjaarsverstoringen bladerde, herinnerde ik me dat mijn vriend en ik vele jaren geleden onze eerste nieuwjaarstafel samen zonder ouders hadden voorbereid. Ik was een salade aan het maken met krabsticks en ineens zag ik hoe ze er uien voor sneed.
- Waarom uien? riep ik verschrikt uit en haatte hem met heel mijn hart.
- En dat doen we altijd met uien. Het smaakt slecht zonder uien! - antwoordde de vriendin kalm, ging door, tranen vergietend, om het geurige hoofd af te snijden.
Natuurlijk heb ik de salade niet eens aangeraakt, die ik nog steeds met heel mijn hart aanbid. Sappige bittere uien tot suikermaïs en lekker zilte surimi? Nee sorry...
Invasie van het groen
Zonder dille en peterselie is het al moeilijk om kant-en-klare salades zoals Olivier of Stolichny te vinden in Russische supermarkten. Mijn God, waarom zijn er groenten??? Wat moet ze daar doen? Moet het niet bij komkommer- en tomatensalades zoals "Lente" passen, in perfecte harmonie met verse knapperige groenten?
Mijn moeder, die van groenten houdt en ze kan eten als een artiodactyl-herbivoor, die enorme struiken kauwt dille of peterselie in een hapje met wat eten, één ding heb ik lang geleden bedacht (niet zonder mijn active interventie). Dezelfde filosofische, die zegt dat je vrijheid eindigt waar de vrijheid van een ander begint.
Daarom legt ze op de gastentafel zware trossen groen op een apart bord of legt ze met verse tomaten, komkommers, paprika's. Wie heeft het nodig, wie houdt van en kan niet zonder groenten - hij zal zoveel nemen als hij nodig heeft, knarsend en proevend wat er al op zijn bord ligt. Maar om iedereen in onze favoriete Sovjet-Russische mayonaise-puinhoop iets op te leggen dat volgens de traditie daar niet eens wordt geïmpliceerd, is het niet waard.
Nieuwe realiteit
Onlangs werd ik onaangenaam verrast door een populair sushimerk. Hun sushiwinkel is gunstig gelegen in de buurt van mijn huis, waar ik elke week sets broodjes bestelde. Het hele afgelopen jaar was perfect, en als modieuze dame uit Moskou zou ik kunnen zeggen dat dit de beste sushi van de stad is. Maar die was er niet! Bij de laatste twee bestellingen ontdekte ik dat ze groene uien aan de broodjes begonnen toe te voegen.
Groene uien in klassieke broodjes? Ernstig? Malse, romige roomkaas en verse zalm worden nu afgewisseld met de sappige bitterheid van lente-uitjes, die de ogen van de Japanners zeker zou openen. Ik opende ook mijn ogen: in de eerste orde - van verbazing, in de tweede - van het besef dat ze, net als de getransformeerde Lyudmila Prokofievna, er nu altijd zo uit zullen zien. Hoewel iemand dol is op dit soort broodjes, die zijn getrouwd met een boerensalade. Ze hebben nieuwe versies.
De broodjes zullen nu moeten worden aangepast om zichzelf te draaien, want in een ander bedrijf zijn ze zelfs zonder ui nachtmerrieachtig. En je moet er maar mee in het reine komen dat zowel Russische gastvrouwen als chefs van populaire merken een onverwoestbare en onverklaarbare liefde voor kruiden en uien in hun hart hebben. Blijkbaar is het ingebouwd in de genetische code en van generatie op generatie doorgegeven.
Maar in plaats van groenten en uien kan er knoflook zijn! Het is onmogelijk om het uit het gerecht te halen en het aroma vergezelt je langer dan het meest hardnekkige parfum. Aan de andere kant is het een geweldige smaakmaker voor introverte mensen in een tijd van sociale afstand. Dat is wat ik respecteer.
Auteur: een introvert met een nieuwjaarsbord van "schone" Olivier en een kippenpoot in een knoflookmarinade
