Wat ik zo leuk vind aan lelijke verhalen over beroemdheden, is de waarheid. Meer specifiek, eerlijkheid. De maskers zijn afgescheurd en, zoals Polina Gagarina zong, is er geen drama meer. Je kunt niet doen alsof en alles in het gezicht zeggen wat al zo lang bedekt is met een sluier van mooie woorden en nepglimlachen. Velen geloofden dat Alexander Gradsky het lot van andere overleden beroemdheden zou omzeilen met een erfenis, die Andrey Malakhov en zijn bedrijf live bespreken. Maar die was er niet! Maar nu gaat het niet eens meer om de erfenis, maar om degene die midden in de zaak zat. Over Marina Kotashenko, die geluk (of pech) had om jong en mooi te zijn.
In een interview met het programma “Oh, alles!” 2016, dat nu wordt gerepliceerd, zei Gradsky iets triests dat hij duidelijk voorzag:
“Ik begon na te denken over hoe ze zou omgaan met het leven toen ik stierf. Nu heeft ze er vertrouwen in dat er morgen niets zal gebeuren dat niet kan worden opgelost. En als ik er niet ben - wat een natuurlijk proces is - kan ze problemen hebben die ze niet zo gemakkelijk kan oplossen als ik kan oplossen als ze die heeft als ik in de buurt ben. Ik heb er spijt van dat dit toch zal gebeuren, en dat ze zonder mij zal worden achtergelaten. Ik probeer het op de een of andere manier... geef geen les, maar... zodat ze zich op de een of andere manier aan sommige dingen aanpast.
Oh, Alexander Borisovitsj... Je wist tenslotte alles, je begreep alles, maar blijkbaar dacht je niet veel na. Het is goed dat ze zich in ieder geval officieel hebben kunnen inschrijven bij de moeder van hun kinderen door op de kar van de uitgaande trein te springen.
Een koppel dat "geen koppel" is
Terwijl Gradsky nog leefde, werd deze misalliantie (zowel leeftijdsgebonden, sociaal als puur extern) alleen op internetfora en in commentaren met sterrenroddels in populaire tijdschriften gewreven. Zodra hij weg was, begonnen ze er luid over te praten vanaf de tv-schermen. En het zou goed zijn alleen externe "experts" in de vorm van psychologen, forensische experts en buren. In dit koor zijn er goede vrienden en familieleden en mensen die het huis van de kunstenaar betreden, wiens deuren hij samen met zijn ziel voor hen opende.
Het meest verrassende en onverklaarbare is de positie van waaruit ze de nieuw gevormde weduwe beschouwen, die, op haar 37 of 41, nog steeds een jonge echtgenote met een rijke ster-echtgenoot wordt genoemd. Ze, zeggen ze, viel op het hoofd van een volkskunstenaar, die ze genadeloos verdraaide, geketend, verstrikt, bedrogen en vermoord.
Moeilijke Marina en arme rijke Gradsky
De redactie van Malakhovs programma sprak met experts in de studio, van wie er één de adamsappel van Kotashenko zag, wat getuigt van haar mannelijke karakter. Dat betekent dat het nog niet zo simpel is, deze Marina van jou! Ze haalden de archieven uit het modellenverleden naar boven en zinspeelden ondubbelzinnig op bepaalde 'talenten' van een aantrekkelijke Oekraïense vrouw die de tenor van middelbare leeftijd niet kon weerstaan. Zoals ze zeggen, à la guerre comme à la guerre. En het zusterlijke "dit huwelijk is ongeldig, ze heeft een zieke met zichzelf getrouwd" gaat gewoon verder dan goed en kwaad ...
Arme Yorick. Dat wil zeggen, Gradski. Degene waarvan de hele "Stem" beefde, het hoofd buigend voor zijn muzikale en menselijke autoriteit, waarmee hij als een rupstank door iedereen reed. Hoewel hij geen Alain Delon was, vermaakte hij zich op elke leeftijd en gewicht, was hij zelfverzekerd en ergens arrogant en hard, wat velen van zichzelf afwendde.
Laten we duidelijk zijn, heren! De meeste mannen, ongeacht leeftijd, uiterlijk en sociale status, voelen zich gevleid door de aanwezigheid naast hen van een knap jong meisje met een modeluitstraling. Hij is niet origineel. Zoals Grachevsky, Dibrov of Tolmatsky. Alleen zij trouwden onmiddellijk en de maestro "zeeman" bijna 18 jaar om van de moeder van haar twee jonge kinderen een eerlijke vrouw te maken aan de vooravond van haar vertrek.
Stilte is goud (en diamanten)
Deze vrouw leefde jarenlang rustig met een bekende en rijke man, praktisch zonder ergens uit te steken. Ze ging met hem naar sociale evenementen, verscheen meerdere keren in tv-shows. Maar ze schitterde nooit, verklaarde zichzelf niet als iemand meer dan Gradsky's metgezel, sprong niet op de sofa's van de talkshow, waar ze zelfs nu niet is. Nog niet.
Maar ze had de weg kunnen gaan van de weduwe van Dmitry Maryanov, haar landgenote psycholoog, die wanhopig en zwaaide militant met haar sabel op alle kanalen, eerlijk en luid betreurend dat ze “het onderwerp niet met nalatenschap."
Wat er ook gebeurt binnen deze familie die nooit hun ondergoed uithing, de manier waarop een bruisende bijenkorf van vrienden en familieleden van Gradsky, aan wie deskundigen grenzen - oneerlijk en lelijk. In ieder geval in relatie tot zijn geheugen.
