Er zijn zoveel vrouwen in de buurt die zijn gescheiden en met een kind uit hun eerste huwelijk, die hertrouwen en een gezin stichten. De mannen zijn verdeeld over dit punt. Iemand noemt zulke vrouwen - een gescheiden vrouw met een aanhangwagen, maar iemand is kalm. Daarnaast zijn er pluspunten in het feit dat de tweede helft al een kind heeft. Dit is bijvoorbeeld geschikt voor mannen die niet van plan waren om hun eigen kinderen te krijgen, en dan vaker In totaal krijgt het kind op het moment van de nieuwe relatie nog lang geen borstvoeding, waardoor het huis min of meer rustig.
Maar om de een of andere reden wordt de omgekeerde situatie vergeten. Als het stel vriendschappelijk uit elkaar gaat, en de moeder laat de vader communiceren met de kinderen, dan blijkt dat de man als het ware ook met een aanhanger wordt.
En daar zijn niet alle vrouwen blij mee. Nu zal ik het verhaal vertellen van mijn vriend, die al op de rand van hondsdolheid staat en met één voet in het kadaster de echtscheiding aanvraagt.
“Toen mijn man en ik elkaar ontmoetten, wist ik heel goed dat hij gescheiden was en dat hij een zoon had met zijn ex. Vertroebeld door mijn gevoelens, hechtte ik op de een of andere manier geen serieus belang aan de aanwezigheid van een zoon van mijn geliefde. Bovendien was de jongen in het begin helemaal niet aanwezig in ons leven, we genoten van onze relatie en brachten veel tijd samen door. De ex-vrouw van mijn man was zelf bezig met het opvoeden van hun zoon, ze bemoeide zich niet met ons. En toen zijn we getrouwd, en hoe brak dat door! Blijkbaar was ze jaloers op de eerste voor mij en begon ze haar zoon vaak voor ons te gooien.
Nou, natuurlijk begreep ik alles, en in geen geval bemoeide ik me met de communicatie van vader en zoon. Ik vind dat kinderen niet mogen lijden onder het feit dat hun ouders zijn gescheiden, zij hebben hier geen schuld aan. Maar na verloop van tijd nam de frequentie van de bezoeken van de jongen aan ons huis toe. En al snel begon het kind vaak bij ons te overnachten, meerdere dagen bij ons. Ik ben categorisch tegen dergelijke communicatie, ik heb het niet nodig! Laat ze me veroordelen, maar ik wil helemaal geen relatie met dit kind. Hij is niemand voor mij, ik wil hem niet!
De belangrijkste reden dat ik een hekel aan deze jongen heb, is dat hij volledig op zijn moeder lijkt. Dit irriteert me enorm. Het is interessant dat hij niet eens in het minst op mijn man lijkt. Hij heeft het uiterlijk van zijn moeder, en gedrag en intonatie. Zodra mijn man zijn zoon weer bij ons brengt, probeer ik me terug te trekken. Laat ze communiceren, maar ik heb zulke gasten niet nodig. En ik ben het zat om van de jongen te horen dat zijn moeder lekkerder kookt, er mooier uitziet en meer verdient. Ga dan naar haar toe, waarom wrijf je hier?
De echtgenoot is natuurlijk beledigd. Maar ik vind het niet leuk hoe hij zijn zoon rechtstreeks aan mij begon op te dringen. Hij is er zeker van dat als ik van hem hield, mijn zoon van hem zou moeten houden. Maar ten eerste wilde ik nog niet zelf bevallen, ik wilde voor mezelf leven. Ten tweede is hij een vreemde voor mij, ik wil niet met hem spelen en tekenfilms kijken.
Ik ben er al mee in het reine gekomen dat de jongen constant bij ons uitsteekt, maar ik behandel hem als meubels, ik kom gewoon langs en dat is het. En dwing me niet om met hem te praten. Ik heb het gevoel dat met zijn verschijning in huis al mijn comfort en mijn vrijheid verdwijnt. Ik ben niet geïnteresseerd, ik wil niet constant een nepglimlach op mijn gezicht toveren en doen alsof ik het leuk vind. Dit is niet waar. Ik zal me nooit bemoeien met de communicatie tussen vader en zoon, maar ik denk dat claims tegen mij over het algemeen verkeerd en dom zijn. Ik ben niemand iets verschuldigd.
Ik besloot dat als mijn man me eindelijk niet met rust laat, ik van hem zal scheiden!”
Zo gebeurt het! Hoe voel je je bij deze situatie? Moet een vrouw van de zoon van haar man houden? Of maakt de man de fout om de jongen te verlaten om in zijn huis te gaan wonen met zijn nieuwe vrouw?
Het originele artikel staat hier: https://kabluk.me/psihologija/dolzhna-li-zhenshhina-ljubit-detej-svoego-muzha.html
