Ik weet dat het heel moeilijk is om degenen die een deel van je leven waren, aan wie je je zorg en liefde hebt gegeven, te nemen en los te laten, degenen die een deel van je leven zijn geworden. Vooral op sommige moeilijke momenten is het zo moeilijk om te willen dat een persoon die er niet meer is, alles met je doormaakt, steunt, helpt, een schouder biedt, gewoon zijn! Ik begrijp je volledig. Je bent niet de enige, we zijn met velen. Ik weet ook wat het is: naar een mens blijven leven. Zonder hem. Je bent nog steeds dezelfde, je hebt nog steeds hetzelfde leven, maar hij is er niet.
Het doet veel pijn, dat begrijp ik, en het is heel moeilijk. Maar begrijp dat je niet constant kunt blijven stilstaan bij die mensen die zijn vertrokken, je moet stoppen met de hoop in jezelf te koesteren dat alles op zijn plaats zal terugkeren. Nee, er is niets aan te veranderen, je moet loslaten en verder leren leven. Waardeer jezelf! Immers, als iemand in je leven wil zijn, zal hij er zijn, hij zal nooit weggaan. Hij zal er alles aan doen om bij je te blijven, om zowel verdriet als vreugde te delen, toch? En zo niet, laat dan alles zijn zoals het zal zijn!
Word gewoon niet boos en haat degenen die zijn vertrokken! Je hoeft niet te onthouden dat ze je slechte dingen hebben aangedaan, onthoud alleen het goede, met warmte in je hart, met een glimlach, zonder jezelf te kwellen met verlangen. Het is niet nodig om die mensen in je hoofd te vernietigen, anders wordt het echt haat. Blijf van ze houden, maar laat los, raak niet gehecht. Naast hen wonen is een ervaring voor je geworden, je moet de lessen leren en verder gaan in het leven. Zodra er herinneringen aan hen in je hoofd opduiken, probeer ze dan alleen het beste te wensen. Je kunt ze missen, maar niet willen dat ze bij je terugkomen. Niet nodig!
Als de mensen die in je leven waren vertrokken, waren ze gewoon niet klaar om van je te houden en je te waarderen, ze waren niet klaar om bij je te zijn. Dus het is tijd om te stoppen met willen ze terug te krijgen. En dat hoef je ze niet te vragen. Je kunt iemand niet van je laten houden, dus droom er niet over. Laat het beter zijn voor degenen die niet in de buurt zijn gebleven om zichzelf te ordenen. Laat ze groeien op hun levenspad, waar jij geen deel van uitmaakt. Begin met het waarderen van degenen die bij je zijn. Terwijl je rouwt om de overledene, verlies je degenen die bereid zijn om alles voor je te doen.
Concentreer u op degenen die dicht bij u staan, begin aandacht aan hen te schenken, hen te waarderen en lief te hebben. Zij zijn het die je respecteren, het is voor hen dat je dierbaar bent. Ze weten hoe ze jouw liefde voor hen moeten beantwoorden, ze geven je de kracht om verder te leven, te ademen, te ontwikkelen. Stop met ze als vanzelfsprekend te beschouwen, verlies het contact met ze niet, jaag op degenen die je nergens toe brengen.
Denk nog eens goed na en verspil uw kracht, energie en tijd niet met nadenken over hoe u degenen kunt teruggeven die niet bij u in de buurt willen zijn. Omdat je veel schoonheid kunt verliezen, waardoor je verleden je normale bestaan in het heden kan verstoren. We realiseren ons vaak niet het belang van mensen die er altijd zijn op serieuze momenten, we waarderen degenen die verdriet en vreugde met ons delen niet, we nemen hun aandacht, liefde, hulp als een vanzelfsprekendheid.
Je moet gewoon de ervaring uit het communiceren met mensen uit het verleden halen en je fouten niet herhalen. Maar je moet jezelf niet opsluiten, je openstellen voor de wereld, de ruimte in jezelf vullen met die mensen die je het beste wensen. De wereld stortte niet in omdat je afscheid moest nemen van iemand. Als ze vertrokken, eindigde ofwel hun missie bij jou in de buurt, of ze namen je verbinding gewoon niet serieus.
Laat het verleden en de mensen die erin achter zijn los, waardeer degenen die in de buurt zijn, anders verlies je ze ook.
Het originele artikel staat hier: https://kabluk.me/psihologija/poka-vy-zaciklivaetes-na-teh-kogo-ne-vernut-teryaete-teh-kto-s-vami-ostalsya.html
