Een alleenstaande vrouw wil ontmoeten. Zelfs als hij het met alle macht ontkent (persoonlijke mening).
Elke keer als mensen vurig lachen om Anastasia Volochkova, vind ik het helemaal niet grappig. Wanneer ze een outfit van kant en veren aantrekt, een ballethouding aanneemt, een olifant splitst, het podium betreedt en probeer te dansen zoals in de goede oude tijd of naar een video-interview te gaan, ik wil mijn ogen sluiten en op de knop drukken "UIT". Eigenlijk doe ik dat bijna altijd. Ondanks dat ik jonger ben dan Anastasia, heb ik onverklaarbare moederlijke gevoelens voor haar, die met de jaren alleen maar sterker worden.
Lang geleden, helemaal aan het begin van de jaren 2000, stonden mijn vriendin (basisstudenten) en ik bij een bushalte op een bus te wachten. Aan het informatiebord hing een poster met een portret van Volochkova. Mijn vriend, die alleen geïnteresseerd was in biologie en scheikunde, en van de beroemdheden, zo lijkt het, alleen John Lennon, Paul McCartney en Alla Pugacheva kende, keek en fluisterde bewonderend:
“Kijk, wat een mooi meisje! We moeten onthouden: Anastasia Volochkova.
Wie had kunnen weten dat dit mooie meisje 20 jaar later totaal andere emoties zou oproepen.
Ik zie regelmatig nieuws over Volochkova, haar foto's met een andere "droomman" met een onmisbare reeks televisieprogramma's die aan deze historische gebeurtenis zijn gewijd. Maar ik heb bijna geen enkele show tot het einde onder de knie gekregen, behalve "Secret for a Million", waar ze zichzelf van een onverwachte kant onthulde, en YouTube-interview met Ksenia Sobchak, die haar uit oude "vriendschap" in het licht zette dat gunstig was voor haar beoordeling.
Yulia Menshova zei dat Volochkova elk optreden op televisie in haar eigen PR verandert. Interessant, is het niet om haar eigen kijkcijfers te verhogen dat ze wordt genoemd op tv en youtube-shows?
Ooit schreef journaliste Natalya Radulova een onverwacht aangrijpend bericht over Volochkova in haar LiveJournal. Het punt was dat Anastasia, ondanks al haar zwaanachtige spiritualiteit, een eenvoudige Russische vrouw was. Maar zo is het.
Ze is een alleenstaande moeder, wiens jeugd al voorbij is en de schoonheid en vroegere eerbied van het beeld wegneemt. De balletcarrière bleef achter en de reputatie en het imago verdwenen als rook. Er is geen waardige man in de buurt, er is geen ondersteuning, er zijn "fans" en waarnemers die lachen en in hun vingers steken.
Maar hoe je dit allemaal niet wilt accepteren, dus je moet splitsen op de meest onverwachte plaatsen, omring jezelf met bloemen en pluchen speelgoed, kiezelstenen van dubieuze oorsprong en hetzelfde Heren. Dit is wat veel vrouwen doen, die op een bepaalde leeftijd het merk moeten behouden en ijverig een entourage moeten creëren met de boodschap "Het gaat goed met me!". Een goede mijn in het slechte spel van Anastasia is versierd met bont, stenen en kant.
En ik denk ook dat, als je dieper graaft, wadend door strassteentjes, bontjassen en valse wimpers, Volochkova gewoon een eenzame Russische vrouw is. Degene die wil ontmoeten, legitimeren en kalmeren. En het maakt niet eens uit of ze het voorgestelde spel speelt of oprecht is in haar... onschuld.
Auteur: een persoon die nostalgisch is naar de "nul"
