Het beeld van elk teken van zijn boek, de auteur legt een deel van zichzelf, zijn levenservaring. En is het niet verwonderlijk dat soms de prototypes van de vrouwelijke personages uw favoriete schrijfsters. Het was een echt gevoel, de auteurs gehecht aan hun karakters, wat maakt ze zo levendig en echt dat we daling doen in liefde met hen elke keer als we een boek in de hand maakt.
John Tolkien en Edith elfprinses
Weinig mensen weten dat het prototype van de elf, wiens rol in de verfilming van de film "The Lord of the Rings" gespeeld door Liv Tyler, was de geliefde vrouw van JRR Tolkien - Edith.
Aan de linkerkant zien we een echte foto van Edith, en de rechter - het portret geschilderd door een onbekende kunstenaar, die haar in de vorm van de Elven prinses geportretteerd.
Het is een wandeling in het bos met zijn vrouw inspireerde de auteur om een liefdesverhaal van een dodelijke krijger Beren en Luthien Tinuviel de elven prinses, die centraal staan in het boek "The Silmarillion" is uitgegroeid tot creëren.
"Sun doordrongen boomtakken en de stengels hoge vergulde. Edith haar zag er zwart als de vleugel van een raaf, grijze ogen schijnt. Ze zong prachtig - en danste in een zonnige forest "- merkte een schrijver het maken van deze afbeelding.
Hun leven was niet vertroebeld: in mijn jeugd waren ze geweigerd omdat van de verschillende godsdiensten, dan is de oorlog uitbrak, na - de plotselinge roem. Ondanks alles, leefden ze samen een halve eeuw. Edith stierf voor, maar Tolkien kon niet leven, en al snel volgde zijn vrouw zonder haar.
De schrijver heeft vaak gezegd: "Ze was mijn Lúthien - en wist het." Op hun graf op het kerkhof van Wolvercote Oskforde in de buurt van echte namen zijn ingeschreven de namen Beren en Lúthien.
Michail Boelgakov en Margarita
Op de afbeelding van de iconische werken van Margarita "Meester en Margarita", werd de schrijver geïnspireerd door zijn derde vrouw Elena Shilovskaya, omdat de liefde van Boelgakov aan haar man, een uitstekende Sovjet militaire leider Eugene Shilovsky, die, in weerwil van de volledige materiële welvaart, was het niet laten gelukkig.
Casual kennismaking met Boelgakov draaide haar leven. Afscheid met haar man bleek moeilijk, maar Elena heeft nooit zijn beslissing betreurd. Het was voor Boelgakov niet alleen de geliefde, maar ook een trouwe vriend, muze en assistent keeper van het literaire erfgoed.
"Ondanks alles, ondanks het feit dat er momenten van zwarte, heel verschrikkelijk, niet verveling en terreur van waren mislukte literaire leven, als je me vertellen dat ik had een tragisch leven, ik zal u antwoorden: nee! Audio seconden. Het was de lichtste leven, wat je op dit moment kunt kiezen voor de meest gelukkige, "- schreef ze na de dood van Michail Boelgakov.
Marlene Dietrich - Joan Madou van nieuwe Remarque's "Arc de Triomphe"
Het prototype beeld van een grillige en tegenstrijdige mooie zangeres Joan Madu uit de roman van Erich Maria Remarque's "Arc de Triomphe" was de grote Marlene Dietrich, waarin de schrijver was pijnlijk in de liefde in zijn leven in Parijs voor de Tweede Wereldoorlog War.
Het is hun land, licht, dramatische roman vormde de basis van het liefdesverhaal van een Duitse chirurg Ravick en dwaas zanger. Vergankelijkheid, kou, duizeligheid, en de zoektocht naar nieuwe sensaties in de armen van vreemden - alle aanklachten tegen de literaire held geliefden, is de echte ervaring van het Remarque.
Dietrich hij vele gepassioneerde brieven, die later werden gepubliceerd in een boek schreef: "Schat, door God gegeven. Ik denk dat we elkaar gaven, en op het juiste moment. We zijn moe van het wachten op de pijn bij elkaar", - schreef haar Remarque.
F. Scott Fitzgerald en fatale Nicole uit de roman "Tender is the Night"
Om het imago van de excentrieke en betoverende schoonheid van de atmosferische roman Nicole's "Tender is the Night" geïnspireerde writer's vrouw Zelda te maken. Francis en Zelda waren in de high society van New York om hun schandalige gedrag bekend. Reporters volgde hen op de hielen, en zij geven aanleiding tot geruchten en artikelen in de tabloids altijd geven. Dat ritje op het dak van de taxi, in het naakt zei in het theater.
Maar de heldere ongebreidelde vreugde seculiere luxe verborgen tragedie. Zelda was geestelijk ziek en in tegenstelling tot de heldin van het boek, Nicole, genezen en kon niet. De schrijver zet in al mijn vrouw en mentale kracht, op het einde, hij stierf aan een hartaanval, en Zelda kwam naar de kliniek voor geesteszieken, waarbij 8 jaar later stierf in een brand na de dood van haar man.
