Het blijkt interessant, ouders investeren zoveel in ons, besteden al hun kracht, geld, jaren aan ons, alsof ze investeren in de toekomst. Het is duidelijk dat volwassen kinderen hun ouders moeten helpen, maar in overeenstemming met hun kracht en niet ten koste van hun gezin. Maar Vladimir heeft een zeer onaangename situatie, zijn moeder eist letterlijk geld van hem, en de man niet kan weigeren, maar dan voelt hij zich schuldig tegenover zijn familie, omdat hij hen ontneemt om... alsjeblieft haar.
Vladimir is één kind in het gezin en zijn moeder heeft hem alleen opgevoed. Nu is hij 30, heeft hij een goede baan, een vrouw en een dochtertje. Toen Vladimir zijn moeder vier jaar geleden vertelde over de bruiloft met Natalya, laaide ze op:
- Wie heeft je toestemming gegeven? Je hebt nergens om te wonen, stop met het vullen van je hoofd met onzin!
"Mam, ten eerste is alles serieus met Natasha, en ten tweede zal ik een appartement nemen met een hypotheek, werken, godzijdank, sta me toe dit te doen, ik kan mijn gezin onderhouden", antwoordde de man.
- En ik dan? Je bent me niet vergeten, hoop ik? Jij moet mij ook steunen! Ik heb geen man! antwoordde mama.
En mijn moeder was toen 44 jaar oud, ze werkte, maar ze geloofde dat haar zoon verplicht was om haar te onderhouden. Ze heeft hem opgevoed, gespeend, opgevoed, dus hij moet voor haar zorgen.
Vladimir zorgde altijd voor zijn moeder, hij gaf haar altijd geld voor schoonheidssalons, kleding, recreatie en zelfs eten. De vrouw leefde als kaas in boter, ontkende zichzelf niets. En toen trouwde Vladimir, zijn vrouw Natasha vond het niet erg dat hij zijn moeder hielp, maar toen Mishenka werd geboren, werd het veel moeilijker. De baby had eten, luiers, kleding, speelgoed nodig en op het appartement werd ook een hypotheek genomen. Maar de moeder van Vladimir leek dit niet te begrijpen en eiste toch geld van haar zoon.
Natalya begint haar man al te beledigen:
- Vov, leg je moeder uit dat we geen geld hebben, Mishka's eten raakt op, ik heb morgen niets om hem te eten te geven en je wilt haar het laatste geld overmaken voor een manicure!
Vladimir belde zijn moeder en zei:
- Sorry, mam, maar ik heb nu geen geld, begrijp je, Mishka is klein, Natasha is met zwangerschapsverlof, we hebben een hypotheek.
En mijn moeder werd gewoon boos.
- Ik heb je gewaarschuwd! Je hebt niet naar me geluisterd! Ze zoog al het sap uit je, ze besteedt alleen aan zichzelf. Het keert je ook tegen mij! Een baan zoeken! Toen je klein was, trok ik je alleen, ploegde als een paard bij twee banen, ik zag het witte licht niet. Nu moet je me hiervoor terugbetalen!
Vladimir schaamde zich. Aan de ene kant kon hij geen geld meer van het gezin naar de verlanglijst van zijn moeder slepen, aan de andere kant voelde hij zich verplicht haar te helpen. En hij kreeg een parttime baan. Hij was maar één keer per week thuis, de rest van de dagen ging hij vroeg weg en kwam als iedereen sliep. Natalia vond het niet leuk.
- De zoon ziet je helemaal niet, alsof je er niet bent, hij zal opgroeien zonder vader. Straks herkennen ze je niet meer!
Ja, Natalya had gelijk, Vladimir begreep dit, maar hij wist gewoon niet wat hij moest doen. En toen ging de wasmachine kapot. Ze riepen de meester, maar hij spreidde alleen zijn handen en zei dat het niet gerepareerd kon worden. Ik moest een nieuwe kopen, maar daar was geen geld voor.
Er werd besloten om een lening aan te gaan, maar de ouders van Natalia stonden dit niet toe:
- Nee, jongens, neem geen lening. Je verjaardag komt eraan, dus hebben we besloten om je geld te geven en een nieuwe auto te kopen!
Vladimir schaamde zich zo om weer hulp van de ouders van zijn vrouw aan te nemen. Ze kochten zo vaak kleding voor Mishka, speelgoed en zelfs wat meubels in huis, dat ze nooit met lege handen op bezoek kwamen. Maar Natalya stelde haar man gerust en al snel verscheen er een gloednieuwe wasmachine in het appartement.
Toen Vladimirs moeder naar haar zoon kwam en een nieuwe wasmachine zag, schitterden haar ogen:
Wauw, je hebt een nieuwe auto gekocht! Ik moet! Maak je klaar, laten we naar de winkel gaan, we zullen kiezen, koop me!
Mam, ik heb geen geld! Vladimir antwoordde in verwarring.
- Hier is nog een probleem, je gaat een lening aan, - de moeder antwoordde bevestigend, - En in het algemeen, kom op, begin geld te sparen, spaar voor mijn vakantie, mijn vrienden en ik gaan naar de zee!
Ja, mama heeft hulp nodig, maar wat als hier geen mogelijkheid voor is? Ze verhongert niet, ze heeft een goed appartement, ze heeft een baan, een goed salaris, ze leeft niet in armoede. En Vladimir en Natalya leven soms van brood en water, want bijna al het geld gaat op aan een hypotheek, een gemeenschappelijk appartement en een kind. Globaal genomen, Vladimir kon het niet laten:
Nee, ik ga geen leningen aan. En mijn vrouw en mijn kind gaan in de zomer naar de zee! En jij, mama, verdien zelf aan je verlangens!
De moeder was beledigd door haar zoon, beantwoordt zijn telefoontjes niet, de man maakt zich hier grote zorgen over. Maar er is geen verzoening. Het zal hem niet lukken. De moeder zal hem opnieuw beginnen te manipuleren, om al het geld van hem af te halen ten koste van zijn familie. Wat er daarna gaat gebeuren is niet bekend!
Ben benieuwd naar jouw mening over deze situatie!
Het originele artikel staat hier: https://kabluk.me/psihologija/obyazan-soderzhat-mat-v-ushherb-svoej-seme.html
