De eerste ontmoeting tussen Elif en Defne vond plaats op een granaatappelplantage. Toen kon Defne niet eens denken dat dit bescheiden meisje haar leven volledig zou veranderen.
Maar uit alle meisjes in Istanbul koos Kiimet-khanum haar als draagmoeder.
Defne had meteen een hekel aan Elif, hoewel ze zich toen misschien al door haar bedreigd voelde.
Elif, die in het huis van Yoruk-khans verscheen, veroorzaakte veel problemen. En al haar problemen werden opgelost door Kahraman, wat Defne niet opmerkte. De man bracht meer tijd met dit meisje door dan met zijn vrouw en Defne had het gevoel dat hij niet van hem wegging.
Defne maakte meer dan eens scènes van jaloezie, maar de laatste druppel kwam toen ze Kahraman en Elive lieflijk luisterend naar de stoten van hun gewone kind zag.
De zenuwen van Defne gaven zich over, ze begreep dat ze haar man aan het verliezen was, en in een vlaag van woede zei ze dat ze wilde scheiden. Kahraman hield zijn vrouw niet tegen, zijn vertrouwen in haar was al ondermijnd. En zoals een vriend ooit tegen hem zei: “Vertrouwen is als papier. Als het nat wordt, zal het niet hetzelfde zijn. "
Tijdens de bijeenkomst begon Defne Elif te beledigen, maar deze keer zweeg het meisje niet en beantwoordde dat ze is deze driftbuien al beu, en als ze zo blijft praten, zal ze een behoorlijke krijgen antwoord.
- Het is niet mijn schuld dat je huwelijk uit elkaar valt. Geef me niet langer de schuld, zoek de reden in jezelf.
Na deze woorden wilde Defne het brutale meisje een klap geven, maar Elif pakte haar hand en zei dat ze haar niet zou laten opvoeden.
Defne had niet verwacht dat dit bescheiden meisje terug zou kunnen vechten. Maar ze weet nog steeds niet waartoe Elif in staat is voor haar eigen geluk.
